przeto i teraz Polak Biskupstwo Wileńskie słusznie trzymać ma; czego jeśli nie dopuszczą, pogotowiu i Polak o Biskupa Krakowskiego też mówić będzie. Druga kontrowersya urosła katolikom z Rusią o Wła­dyki i z heretyki; ci nie chcąc się w ni wco wdawać, ażby ich Włady­kowie przy swych prawach zostali, prosili drugich posłów, aby w tej sprawie śli z niemi do JKMci. Passi repulsam, kilka Rusi, a kilka sa­mych heretyków śli do JKMci; tam od nich p. Ulewicz1), Wołyniec dość acerbe mówił, prosząc, aby przy dawnej wierze Ruskiej zachowani Władykowie byli znosząc te Władyki, którzy obedyencyą papieską przy­jęli, także się konfederacyi domagając, alias do żadnych spraw sejmo­wych nie przyzwalając. Na co z miejsca swego senatorskiego p. Sapieha Kanclerz W. ks. Litewskiego2) ozwał się, mówiąc, że heretycy do synodu Brzeskiego nie należą, potym wszystek postępek synodu Brzeskiego krótce opisał, mówiąc, że tam wiele było wiary Greckiej ludzi, którzy pozwoliwszy pierwej Władykom swym przyjęcia obedyencyi Ojca św. Papieża, teraz, gdy już to doszło, tym się kontentowali wszyscy, okrom Nicefora Metropolity Greckiego, którego, wielkie bunty szkodliwe czy­niąc, sam żywota niepobożnego będąc, JMć p. Kanclerz i jego na te Władyki nie zezwolenie in publico senatu aperuit; czym oburzył się JMć p. Wojewoda Wileński3) i wdał się w pomówki z JMć p. Kan­clerzem W. ks. Lit. praesente Regia Mte. JMć. p. Piotr Gorajski obmowę uczynił panów Ewangelików, którzy za takiemi wolnościami siedzą jako i Papieżnicy, ukazując to, że rzeczy im poprzysiężone Król JMć cale a nienaruszone zachować winien. Na to expostulatum intemperate przez JMć p. Ulewicza imieniem Rusi i Ewangielików uczynione JMć p. Hetman koronny4) ex suo liberali esse odezwał się, wituperując audaciam p. Ulewicza, iż on rze­czami sobie zleconymi sprawy Rzpltej zabawiał, a ono nie poczuwa się w tym, że syn jego z Nalewajkiem państwa JKMci wojował. Ulewicz odpowiedział: żem ja go tam nie słał, ale sam ze szkoły uciekł we dwunastu lat będąc, w których nie tak złości jego, jako młodym latom jego przypisano być ma, przypomniawszy i to, że już syn jego u p. Hetmana polnego5) ten występek sobie prze­jednał. 1) Demian Hulewicz. 2) Lew Sapieha. 3) Krzysztof Mikołaj Radziwiłł. 4) Jan Zamoyski. 5) Stanislaw Żółkiewski.