KI swego aniżeli pospolitego dobrego patrzamy, a zasię nie baczemy, jako my praetextu administrationis Rpcae kwest swój właśnie łapamy. Patrzcie od głowy: to tu nam będą zawżdy proponować od Króla J. Mci artykuły sejmowe, to my też swoich nazlecamy posłom, to z oboich niebawa 1) nic, jedno pro conclusione każdego sejmu napewniejszy pobór; którym już ta miła ojczyzna nasza złupiona wszystka, już w sobie kształtu, ozdoby 2) i mocy żadnej nie ma, tak iż gdy będzie on dzień, którego ma Pan Bóg repetować rationem vilicationis nostrae, jeśliż kiedy czas był w Polsce, tedy to jest teraz, którego nam na takowej liczbie, na takowych regestrach przed Panem Bogiem bardzo wiele zejdzie. Bo ktoby sobie tego za grzech nie poczytał i za sromotę kazić, psować Rpltą, prawa i porządek jej, hoc vinculum societatis publicae, przeciw szczerym obowiązkam i konfederacyam przodków naszych Ja widzę, że większego grzechu przed Panem Bogiem nie masz; gdyż Pan Bóg unam tabulam decalogi dał de dilectione proximi, tantum dilector debet toti Rpcae, w której się wszyscy zamykamy i wszystko dobre nasze; w czymeśmy tych nieszczęsnych czasów naszych bojazń miłego Boga opuścili, ona chuć i miłość przodków naszych ku Rpltej w nas zgasła, a już jedni drugich zaprawdę w tej mierze siebie się nie wstydamy. Tak ja tedy Rpltej vitia ukazuję. Wielkie to vitium in Rpca niedbalstwo albo złe ustrzeganie praw, a większe jeszcze vitium ta takowa nasza chciwość dostojeństwa, chciwość pożytku, dla czego my to prawy, swobodami pospolitymi zalecamy się i przysługujemy panu. To jestci 3), to jest praecipua administratio Rpcae: ostrzegać tego, aby pan prawa chował, per limites legum et iurium excessów nie czynił, ale żeby wedle praw w powinnościach się swych zachował, także też wedle nich i Rpltą rządził; gdyż prawo nasze dostatecznie nam opisało pokój i wojnę, opisało władzę pańską, szafunek ręki, mamy pewne dufanie iudiciorum, processuum iuris, effectum executionis i limen każdej iurisdicii w każdej z osobna sprawie, tak iż nam z łaski bożej na żadnym dobrym porządku nie schodzi, gdybyśmy abusum ustrzegać umieli, gdyż licentia w takowych rzeczach powstawa zawżdy na skazie dobrych spraw i każdej wolności, czego fundamentem mamy przywileje nasze pospolicie konfirmacyą pańską sacrosancte per iuramentum fidei listem i pieczęciami potwierdzoną. Która to konfirmacya pańska jest taki sakrament in Rpcam, że się w namniejszych punktach, klausulach i artykulech ich nam się(!) nic ubliżać nie ma, czego deklaracyą mamy hoc tenore verborum: Gdziebyśmy co przeciw prawom tam in toto quam in parte uczynili, tak ma być rozumiano, żeśmy przeciwko przysiędze naszej wykroczyli. A Henrykowi i temu tak dołożono: a poddani nasi nam wiary ani posłuszeństwa nie są nam powinni. Wielkie to są słowa, nie bez przyczyny w przywilej są 1) Tak w Rkp. zamiast niebawem albo nie bywa. 2) W Rkp. osoby. 3) W Rkp. jeślić. Dyaryusze sejmowe r. 1585. 50