KD testimonio. Nihilominus tamen post latum. decretum et ad finem ipsius causae, quod locus sit intercessianibus Dominationum Vestrarum, ostendemus. Neque ego in ea re aut affectu laboro aut iracundia, de qua aliquis iure conqueri possit; id mihi rnaximae curae est, ut sit illaesa principis naaiestas, ut Rplcae dignitas sarta tecta maneat, ut denique ipsae leges integerrime serventur. Igitur ea, quae iuris sunt, stent suo pede et autoritatem suam obtineant; postea ex acerbitate processus aliquid remittemus et benignitati aliquid concedemus. Cz III Attamen, ut intercessio Dominationum Vestrarum apud nos aliquid efficiat, post latum decretum aliquid extraiudicialiter ex benignitate nostra concedere possumus, KD Gdy to Król J. Mć powiedział, Panowie Rady użyli J. Mci Pana Brzeskiego, aby nazajutrz z tym responsem szedł do Panów Posłów. Co tak uczynił Polskim językiem respons ten mądrze sformułowawszy, prout sequitur: J. K. Mć na prośbę Ich Mci Panów Rad przez J. Mć X. Arcybiskupa Gnieźnieńskiego uczynioną dał ten respons: Prośby a przyczyny Ich Mci Panów Rad koronnych a przytym rycerskiego stanu wie J. K. Mć jako uważać ma i pewnie, że uważa. Jakoż gdyby in eo passu ten, o którego idzie, był sobie przyjacielem takim, jakie ma z innych, snadźby już był doznał benignitatem J. K. Mci tej, którą mu natura dała i zwyczaj ją dobrze w nim utwierdził. Lecz do tego czasu za tak długim wyczekiwaniem 1), iż J. K. Mci za glejty pozwolonemi i serca skruszonego albo uniżonej pokuty żadnego znaku, żadnego jawnego dowodu nie okazał i owszem do bystrego postępku swego bystrszego jeszcze 2) im dalej tym więcej przyczynia, a raczej co innego quam humilitatem spirat, musiał J. K. Mć uczynić ten progres, którego cofnąć salva dignitate sua atque iure publico nie może zgoła. Nie na miesiące, ale mało już nie na roki zaczęcie tej sprawy rachować 3) może, nawet wniosła się tu w sąd J. K. Mci od kilku niedziel. Zaczym tym więtszy dziw 4) to J. K. Mci być musi, iż się za stroną z taką instancyą wstawiają niektórzy, a ona do tego czasu ne formam quidem paenitentiae okazała; i za tymże musi już J. K. Mć, jako go personae Regalis Maiestas et ipsius Rpcae dignitas pociąga i nuczy 5), prawem postępić. Bo jednak gdyby zelzem (!) tę sprawę puścić J.K. Mć miał, usłałaby się droga przez takowy sposób intercessionum vel 6) patrociniorum każdemu z winności jego 7) wychodzić, co, jakoby niebezpieczno było (już podobno nie tak dalece J. K. Mci jako samej Rpltej) łacno każdy in ea temporum iniquitate et morum 1) D oczekiwaniem. 2) K nie ma jeszcze. 3) K zachować. 4) K nie ma więtszy dziw. 5) D musi, 6) D et. 7) D nie ma jego,