KD dować raczysz, któregoś miejsce na ziemi zasiadł, który nieprzyjaciołom kazał odpuszczać winności ich. W czym też naśladował Pana a Zbawiciela swego protomartyr Stephanus, który pro persecutoribus exoravit mówiąc: dimitte illis Domine, quia nesciunt, quid faciunt. Toż gdy W. K. Mć uczynić raczysz, u P. Boga wielkie meritum a u ludzi perpetuam et immortalem moderationis animi sui gloriam pozyskać będziesz raczył. A to list jest strony uniżający się i pokorę czyniący 1), która za czasem może jeszcze tym więcej pokorę swą pokazać do ubłagania W. K. Mci. Ale cokolwiek W. K. Mć czynić raczysz na prośby uniżone Rad koronnych a wiernych poddanych swych, także Panów Posłów, braci naszej młodszej 2), za to naród wszytek nasz W. K. Mci dziękować będzie, gdyż tak wielkie przewinienia łaski swej pańskiej dobrotliwością miarkować więcej niż ostrości postępku prawnego docięgać będziesz raczył. Na co Król J. Mć respons dał im in eam sententiam: Intercessio Dominationum Vestrarum atque adeo Dnorum Nuntiorum plurimum valeret apud me, uti merito valere deberet in hoc passu, si is ipse, pro quo Dominationes Vestrae intercedunt et cuius causa agitur, tam sibi amicus fuisset, quam alios habet amicos; non enim recusaremus benignitatem illi ostendere, quam et natura ipsa nobis insevit et usus edocuit. Sed quo magis progressus ipsius intueor, eo magis miror ea petitionum instantia pro eo laborari, qui causam istam licet gravissimam adeo leviter perdit, ut tantum absit 3) ut culpam deprecetur aut eum facti paeniteat, sed potius temeritatem temeritate augeat. Jam a quattuor hebdomadis haec causa inchoata est, si solide et ex animo doluisset, ad impetrandam veniam vel quattuor dies satis habuisset. Voluit obtinere salvum conductum, obtinuit; quem cum obtinuisset, temere discessit nullaque argumenta ab animo paenitenti 4) declaravit adeoque, ut 5) ne formam humilitatis prae se ferre visus sit, ita quod Cz III ad extremum et generosa animalia J. K. Mci in exemplum dawał. Nie przepomniał i tego, iż to et apud exteras nationes sławę wielką przyniesie i u poddanych większą miłość i posłuszeństwo. Przy tym posłowie byli. Król J. Mć na to długą odpowiedź im dał, w której te są formalia verba: Intercessio Dnum Vrarum merito locum suum habere deberet apud nos, si is ipse, de quo nunc agitur, sibi non defuisset vel se ipsum ita arnaret, quemadmodum video multos illum amare. Habuit certe satis temporis ad querendam gratiam nostram, sed et quadridui temporis spatio multa efficere potuit. Sed certe ille temeritatem temeritati addidit profectusque est aliquot contra personam nostram praemissis orationibus. Ego certe a vo- 2) D naszych młod-30 1) Zapewne mowa tu o liście pisanym do posłów, zob. str. 36 u dołu. szych. 3) D nie ma absit. 4) D ma tu nadto aliena. 5) D nie ma ut, Dyaryusze sejmowe 1585 r.