PI stitutionis. De poena, kiedy się najdzie, przyjdzieli dowód albo odwód, dopiero powiem z miejsca swego, co będę rozumiał. Jednak dzieląc to, że o co jest pozwan, in alium sensum torquere nie może, — bo jasno w tym liście przyznania napisane: Si hoc nomine dignus, Baal temi słowy laeditur maiestas, dignitas, honor S. Regiae Maiestatis, — tego się jednak nie może odprzysiądz, gdzie mówi w pozwie: maiestatem nostram inhonestis verbis laesisti, które się wyżej powiedziały. Tu o to konwikcya. Druga rzecz w pozwie, o co pozwano: externo principi contra patriam operam addixisti. Tego się może odprzysiądz, choć są świadectwa, dlatego że plebei świadczą nań, którzy wedle prawa naszego nie mogą nobilem convincere, a zwłaszcza w tych rzeczach, gdzie lica nie masz i nie potrzeba go; secus in causa furti vel alicuius publici maleficii recens facti. Trzecia rzecz, o którą pozwano w pozwie: postposito boni civis et fidelis subditi officio machinatus es in vitam hanc (!) Regiae Maiestatis. Tej części pozwu non potest evadere, quia nihil ostendit, quod dignum esset fide przeciw tym świadectwom, które są jasne i żywe. Słyszałem też od niektórych Ich Mci, co przedemną mówili, że clementia et pietate firmatur thronus principis. Potrzebali się do tego przychylić Do tego proszono o łaskę, o miłosierdzie, żebym i ja W. K. Mci, Panu memu Mciwemu, radził, żebyś W. K. Mć innatam clementiam et benignitatem regiam suam w tego sprawie pokazać raczył, ale nie wiem komu; bo tym bywa pokazowana clementia et benignitas, qui confitetur factum, paenitet commissi huius facti; cum non confitetur, non paenitet; non solus, sed alter pro illo deprecatur peccatum et intercedere (!) et precare(l) clementiam. Konkludując tedy zaraz wszystkie rzeczy, także i poenam wspominając: pro verbis maiestatem regiam laedentibus poena, sed minor quam fama, quam infamia; takbym rozumiał. Pro addicto servitio externo principi evasio. Tertium in clementia W. K. Mci, Pana naszego Mciwego, o cobym i powtóre prosił W. K. Mci. Jednak ostatek, jako młodszy, bacznemu rozsądkowi W. K. Mci, Pana naszego Mciwego, poruczam i będę się zgadzał z Ich Mciami, którzy stoją przy prawie. KDJ Dnus Miński 1): Już, widzę, obeszła się maior pars senatus, co wotowała, a nic nie słyszę in specie do postępku tej sprawy, tylko coś in genere mówimy a referujemy się na mądry rozsądek W. K. Mci. Takci jest, żeć Król J. Mć jest pan mądry i zawsze mądrze dekreta skazować raczy, ale w tej sprawie naszaby to powinność była tryb Panu pokazać, jakoby skazać miał w rzeczy tak wielkiej, której processu w prawie nie 1) DJ P. Miński. Dyaryusze sejmowe r. 1585, 25