1. (an. ?) fol 2140 No. 7.) Inducitur episcopus, ut quod pluries promiserat, adimpleret. Claritate morum eximia rutillanti domino B. venerabili Olomucensi Episcopo. . . . a de Sicilia se ipsum et suis peticionibus aures patulas exhibere. Expectacionis prolixe dilacio longicedii nutritiua, que optate rei procrastinant exitum, expectantis consueuit animum cruciare. Ecce iam benignissime pater et domine quasi ex quadam violencia tacituri labii seram reserat, diucius indulgentem silencio linguam soluit et prestolantis incitat animum, ut preces incalcet precibus et benignitatis vestre graciam iterum debeat implorare. Arguet in me forsitan viri prudentis discrecio temerarie procacitatis inepcias, dum abiecte mirice humilitas proceram cedri celsitudinem ad se non titubat flectere, dum Olomucensis Episcopi fastigium depressi exulis instancia in suum aduocare presidium non formidat. Agnosco quidem, quod et equitatis excedit limitem et nimis irracionabiliter abutitur racione, qui querit inter dispares obsequii paritatem, sed quia non videtur iniurius, qui consuetudinario iure certat, cum hoc longeui usus auctoritas habeat, ut infima positiui deieccio ad suos profectus suamque promocionem superlatiue asciscat auxilium summitatis, in me re~ prehensionis non poterunt infligi aliquatenus infectiue. Si enim antique reuoluantur historie, si reuerenda canicies in testimonium adducatur, invenietur utique, quod ille, Mecenas egregius regalis prosapie stegmate denuatus aput Iulium Cesarem orbis orbite domitorem, qui suis deiectus erat possessionibus et humilitate plebeye condicionis abiectus fauorabiliter promouit Vergilium Memo reclamante; et Oracio, quem seruilis vilitas demitebat, ut in imperialem veniret noticiam, auxiliariis suffragium dextre porrexit. Invenietur eciam, quod Cassidorus eloquencie purpuratus stematibus et alte renitens fascibus dignitatis Theodorici Regis in tempore, cum iam translatum esset in Greciam imperium Romanorum, multos ad ipsorum preces exemit de pulvere et insignivit presignibus dignitatum, si autem ad etatis moderne tempora nostre mentis acicm convertemus, inveniemus equidem, quod magistrum Petrum de Vinea exilibus parentibus editum et fama reconditum sub obscura ad ipsius Petri postulacionem Panormitanus b archiepiscopus aput Irnperatorem promoverit Fridericum eumque splendore clari nominis titularit, necnon et quod dominus papa Clemens istius summi pontificis predecessor Robertum de Baro virum denique non magne sciencie falleris decoratum in tantum aput Karolum regni Sicilie perfidum inuasorem, cesarei sititorem sanguinis omniumque Regum temerarium contemptorem, suis laudibus promouerit, ut eum tocius regni Sicilie cancellarium ordinaret. Nec mirum, quia nisi minor erigitur, nil magnificencie erigentis derogatur, nec sentit in aliquo detrimentum nobilitatis, si res subleuat humiles et attritas, ymo in hoc precipue clemens mansuetudo et mansueta clementia, nobile scil. decus nobilium denotatur, cum de sue altitudinis loco descendens aliquantulum respicere non dignatur, qui prelacionis apice antefertur, et prebere manum iacentibus, ut ualeant exaltari. Quare pro deo pater piissime ad effectum rogo uelitis producere, que michi tantum vestri gratia non meorum exigencia meritorum multociens promisistis, nec in pretorio vestre mentis aliquorum admittatur excepcio, qui me promoto credunt dimoueri, qui eciam et alienigenas, nolo enim c ignotos dicere, promouerunt, a) Luka. b) Pannonitanus. c) cum. Cod.