mimo powrotu Litwinów in contumaciam sprawę unii załatwić chciało. Przystojna to rzecz, mówi Sienicki, każdemu stateczności przestrzegać, jeno tego trzeba warować i na to się oglądać, aby kto chlubiąc się statecznością, uporu w sobie nie pokazał, który jest szkodliwy, jako in prvatis tak in publicis 10). Dziennik sejmu lubelskiego wydania Kojałowicza podaje nam charakterystyczny szczegół, że Sienicki, Aryanin, na unię przysięgać nie chciał, jako zawartą w imię Przenajświętszej Trójcy. Województwo ruskie a w szczególności ziemia chełmska odgrywają znakomitą rolę podczas dwóch pierwszych bezkrólewiów. Ziemia chełmska konfederuje się jedna z pierwszych 17go lipca i daje Mikołajowi Sienickiemu i Stanisławowi Orzechowskiemu w ręce pospolite ruszenie, co konfederacya ziem ruskich 30 lipca potwierdza 11). Wyraźny ślad mądrych zdań Sienickiego nosi instrukcya ziem ruskich posłom na konwokacyę dnia 14go grudnia wydana, gdzie wskazano sposób wyboru króla, wedle projektu szlachty na sejm 1556 r. podanego 12). Pomimo tego słychać o Sienickim podczas pierwszej elekcyi tylko to, że przyczynił się do konfederacyi dyssydentów, występuje on dopiero czynniej na zjeździe stężyckim 1575 r. jako marszałek koła poselskiego i w takimże charakterze na elekcyi, gdzie przemawia 13) za Piastem. Marszałkuje także zjazdowi Andrzejowskiemu, a podpis jego znajdujemy na potwierdzeniu wyboru Stefana 1 lutego 1576 14). Odtąd nazwisko Sienickiego niknie z historyi. Wyjątkowy ten człowiek nie otrzymał nic od Stefana króla po myśli swojej, jak gdyby każdy dar uważał za zamach na niezależność swoją. Jeźli mamy wierzyć Otwinowskiemu 15), pracował on jeszcze nad ustawą o trybunałach koronnych. Ostatnie chlubne wpomnienie o Sienickim znajdujemy w. wieku XVI w Statucie Sarnickiego str. 454, gdzie go, mówiąc o urzędzie podkomorzego, między sławnymi Chełmianami wspomina. Uchański, Zamojski, Rej, Sienicki, oto owi głośni Sarnickiego Chełmianie. W r. 1588 jest Wacław Urowiecki podkomorzym chełmskim: rok śmierci Sienickiego przypadł zatem w dziesięcioleciu między 1578 i 1588. Str. 7. 13) Posłów powiatowych umniejszasz. Dokładnego oznaczenia liczby posłów wedle województw i ziem nie znajdujemy nigdzie w konstytucyach. Sejm bydgoski) uchwala: Petiti (Nos Sigismundus) a terrestribus nunciis celebraturi surnus generałem conventum anno proxime futuro tempore aliquo competenti et permittimus particulares conventus, in omnibus districtibus omnium palatinatuum regni nostri, in quibus ad generalem conventum proxcimum pro suo arbitrio deputabunt nuncios et suis impensis mittent, sex tamen nunciis, ex singulis palatinatibus majoribus missis, nos de more servato antea, expensa pro arbitrio nostro dabimus. Widać ztąd, że nie kładziono prawodawczo tamy wyborowi dowolnej liczby posłów stanu rycerskiego, byle tylko skarb publiczny nie więcej jak sześciu poslów z województw większych utrzymywać musiał. Większemi województwami były: poznańskie, sandomierskie, kaliskie, płockie, ruskie, krakowskie, mazowieckie, sieradzkie 2). Natłok posłów rósł w miarę rozbudzania się politycznego życia, a wołanie o strawne dla posłów nie ustawało. Uchwala zatem Zygmunt I na sejmie krakowskim 1540: Cum cerneremus numerum nunciorum terrestrium, qui ad conventum generalem destinantur eo usque processisse, ut thesaurus Reipublicae sumptu in illos necessario plus aequo grava- 10) źródłopisma, Część III, 178.— n) Noailles: Henri de Valois, III, 185, 161.— 12) Tamże 336.— 13) Orzelski: Ann., tłum. Spasowicz, II, 280.— 14) Vol. leg. I, 887. — 1S) Heroes christiani w Slav. reform. Węg. p. 532. - 1) Tomiciana VI, 340.— 2) Sarnicki: Statuta 852.