Przypisy do dyaryusza sejmu krak. 1653. 63 Pana krakowskiego, czego się łacno każdy domyśla; bo równie jego w tym libelluszu są verba formalia, guibus utitur, gdy o nas i o innych swe zwykłe puszcza jady. Dnia 30 marca zaś: non defuerunt, qui eo omni conatu opera et diligentia incumbebant, aby ten sejm rebus infectis śię rozjechał; zwłaszcza snadnie się Twoja Mć domyślić możesz, iż to Pan krakowski per instrumenta swa księdza Uchańskiego, wojewodę kaliskiego2) i lubelskiego3) ktemu Uż przez niektóre z posłów osoby, sejm nie z potrzeby ale z uporu rozerwać chcieli4). Str. 5. 9) abyś już tandem na te noty Dowód, że mowa Ossolińskiego była napisaną, była owym libelluszem o którym wspomina Zygmunt August. Z podobnemi memoryałami występował Ossoliński i na sejmie 1555: Co (posłowie) poruczyli powiedzieć p. Ossolińskiemu, który morę solito czytał z napisanej swej ceduły, którą pierwej przed posły przedczcił 5). Str. 5. 10) i innemi delicyami cielesnemi. Ustęp ten, potępiający w tak dotkliwy sposób całą wewnętrzną i zewnętrzną politykę królewską, a nawet Jego życie domowe cenzurujący, był grubem zuchwalstwem i zasłużył na odpowiedź gromką, którą poniżej Ocieski daje. Natrząsać on się zdaje z złych stosunków króla z domem austryackim i wyrzuca królowi jego niewojęnne usposobienie. że król nie samemi próżnemi myśliwstwy i innemi delicyami cielesnemi się bawił, jak mu wyrzuca Ossoliński, że nie był paci et ocio deditus, jak w zgodzie z Ossolińskim narzeka poseł austryacki Jan Lang (list 10 marca w kilka dni po Ossolińskiego mowie), świadczy poniżej umieszczona dyplomatyczna sprawa, która podówczas cały umysł królewski zajmowała. Tłumaczy ona dostatecznie, dla czego król wojny z Turcyą nie chciał, narzuconą sobie przez hetmana polnego sprawę mołdawską obojętnie i prawie z niechęcią zbywał, a w inną stronę całą uwagę wytężył, gdzie, jak się trafnie w liście do Radziwiłła Czarnego wyrażał, nie o rzemień ale o całą skórę chodziło. Podajemy sprawę starań Iwana Wasylewicza o tytuł króla totius Eussiae i usiłowań Zygmunta Augusta aby temu przeszkodzić, albo cara do wyraźnego przejścia na łono katolickiego kościoła zmusić, przytaczając dokumenta nowe, uzupełniające materyał znajdujący się w Józefa Fiedlera: Ein Yersuch der Yereinigung der russischen mit der roemischen Kirche im 16 Jahrhundert (Sitzungsberichte der phil. hist. Classe der kais. Akademie der Wissenschaften, 40 tom, str. 28), Turgeniewa: Historica: Eussiae monumenta (Petersburg 1840, str. 139) i Lanza: Korrespondenz Kaiser Karl`s des V 6). Negocyacye dyplomatyczne w sprawie poselstwa moskiewskiego do cesarza i papieża 1553. Adam Conarski. Sigismundo Augusti Poloniae Regi. Serenissime Rex domine clementissime lidem atque servitutem meam Sacrae Mti Vestrae commendo. Rmus Cardinalis Maffeus fidelissimus Viceprotector Mtis Vestrae Regni multa mini 2) Marcina Zborowskiego. — 3) Andrzeja Tęczyńskiego. — 4) Lachowicz 46, 47. — 5) Dzienniki sejmowe 1555 i 1558/9 wyd. łubom. Kraków 1569, p. 60.— 6) Akta nasze czerpiemy z kodeksu rękopiśmiennego bibl. jagiell. 175, I, folio, W ozdobnej oprawie współczesnej z Zygmuntowskim orłem i Pogonią i napisem;