AD PATRES IESUITAS - HOR ODE 114 99 Idźcież już precz, boście się dobrze nazobali I drugim, jeszcze obcym, dosyć udziałali.  180 Discere qui gratis soliti gratisque docere, Gum tactae nares lucri maioris odore, Aedificare domos, fucorum alvearia, gratis1. Gantantes gratis1, gratis plorare iubentes, Sedibus antiquis mira quos pellitis arte,        185 lustitiae sandam gratis corrumpere dextram, Edicta intrepidi contemnere regla gratis: Testamenta senum captare et praedia2 gratis, Vos ego adoro lubens, o servatores, Iesu Felices socii et fatui, nova numina saecli,      190 Qui populi mores turbatis et otia gratis, Insidias struitis, renuentes munera, gratis: E nostro ut migrent eaedes ac proelia regno, Omnia qui facitis gratis, discedite gratis! XXVI. Kasper Miaskowski:

Hor. Ode 114.

O navis, referent in mare te novi Fluctus... Korabiu Lechów! Znowu cię zaźoną Przeciwne wiatry od brzegów twych stroną, 1 ,gratos' rps. 2 .praelia' rps. XXVI. Druk: Por. Nr. VII.

Utwór nie jest wcale tłumaczeniem ody Horacego, jakby się to, sądząc z tytułu, zdawać mogło; jedynie allegoryę i kilka zwrotów zapożyczył Miaskowski od rzymskiego poely. Co do czasu powstania, to zwroty takie, jak: «I ty swe ukój rokosze oto te» lub

 «Oby ten, co śpi w polskiej teraz łodzi, Zgromił te Kaury i słone powodzi» wskazywałyby naszem zdaniem na uchwalony już rokosz, kiedy to na uśmierzenie rozruchów nie było innego sposobu, jak obudzenie «śpiącego w łodzi polskiej» Chrystusa-Zygmunta III, ażeby «zgromił Kaury»-roko-szany, którzy 20 września uchwalają zwołanie pospolitego ruszenia przeciw królowi; odpowiedzią na tę uchwałę jest zdaniem naszem ten utwór Mia-skowskiego.

7*