94                                                                      AD PATRES IESUITAS Już to wam nie Batory 1, coście go fochami Z państwa precz wyrzucili, swymi rozumkami W ubóstwo go wprawiwszy, w więzieniu trzymacie,                       15 Pod strażą, jako zdrajcę jakiego, chowacie. I cesarz 2 pięknie wygrał, czyście się osiedział W jego księstwie; choć mądry, podobno nie wiedział, Że co wy naraicie, nie bywa nic trwało, A to się sprawiedliwym sądem Bożym stało.    20 On chciał kęs chleba wydrzeć książęciu małemu, A dyabeł zasię wydarł tyle troje jemu: Stracił Transylwanią, zamków mocnych sieła, Rada wasza królestwo węgierskie zgubieła. Nuż Szwecyej jakoście [króla3] pozbawili!   25 Choć to tam ludzie prości, jednak pobaczyli Wnet wasze skryte figle na zgubę wolności, Wiary i sumnienia ich, ujmę pobożności. Zaraz i pan i patres nabożnej postawy Zgubiły tamte kraje, a więcej zabawy       30 Mieć, nie tylko mieszkania nie mogą dostąpić W tym północnym królestwie, ani mogą wstąpić. A w Belgium, ojcowie — zaż nie jawne dzieje? Zaż się tam waszą sprawą mało krwie wyleje? Ginie lud chrześcijański, giną cne matrony,         35 Zacnych ludzi pignora, mizernie stracony. Bez wszego miłosierdzia, jak bydło, kolecie, Jak na rzezi lud Boży srodze mordujecie. O nadobni pasterze, nie wełnę strzyżecie, Ale zarazem z skórą, ludzkie ciało źrzecie.  40 Jakie miasta zburzono, jakie wielkie państwa, W których było asylum ludzkie od pogaństwa! 1 Zygmunt Batory, synowiec króla Stefana, wybrany księciem siedmiogrodzkim w r. 1581, wypędził w r. 1590 Jezuitów, którzy jednak już w następnym roku wracają i wywierają na księcia wpływ w duchu polityki habsburskiej, która doprowadziła Zygmunta do abdykacyi. 2 Rudolf II (1576—1612) «niedługo się osiedział w Siedmiogrodzie, gdyż ugodą wiedeńską z d. 23 stycznia 1606 uznał Stefana Bocskaia dziedzicznym księciem Siedmiogrodu i kilku komitatów węgierskich. 3 Zygmunta III.