8 WYZNANIE PRAWDZIWYCH URAZÓW We złych terminach, także nie mni[ej] swemu Oto królowi, mniej snadź w tym winnemu, Więc i słuszności, którą wspominacie Coraz, kiedy więc o rzeczach mawiacie.    80 Ocknicie się wźdam, za to się ujmijcie!

Wrócą się lata dobre, obaczycie. Bo zaż to słuszność, aby was królowie Bronili, którym pobrali panowie To wszytko, skąd was bronić kiedy mieli,   85 Dokąd takowych łakomców nie mieli? Stanie to zasię wam za te urazy I Estonią, która Polskę smaży. Pięknieć wam iście pakta stanowili (Owe drukując, swoich dowodzili   90 Dzierżaw i starostw7), także Estonią: Jest wasza w druku, a was samych myją,

Pożytek z Polski, który obrócili Na swe prywaty — bogdaj ich pozbyli!

Azaż to grzeczy, że więcej ważycie   95 Pany prywatne, które złe baczycie, Niźliże króla, od Boga danego, A od nich prawie samych zdradzonego?

Jakoście przed tym chodzili za swemi Kazimirskiemi1 albo Orzelskiemi 2,       100 Za Niemojewskiem3, więc i za Jordany 4, Waszemi kiedyś Mościwemi Pany, Którzy swe wodze w senacie miewali, Którzy starostwa jemi zasadzali,

1 Mikołaj Kazimierski — demagog szlachecki, znany z zuchwałej odpowiedzi królowi Stefanowi; gdy ten na sejmie chciał go skarcić słowy: Tace, nebulo! Kazimierski odparł: Non sum nebulo, sed elector regum, de-trusor tyrannorum (+ 1598).

 2 Świętosław Orzelski, sędzia kaliski, autor dzieła «De Poloniae interregno. 1. VIII», znanego dotąd tylko z przekładu Wł. Spasowicza.

 3        Jakób Niemojewski, słynny mówca, stronnik Zborowskich (+ 1584).

 4        Zapewne Wawrzyniec Spytek Jordan, w czasie wojny kokoszej (1538) jeden z posłów szlachty do króla; umarł kasztelanem krakowskim (+ 1561).