ZGODA I POKÓJ     351 Ze już drogę ukazał Pan niewysłowiony Do wesela ubogich, płaczem zniewolony. Zgoda w Polszcze — już zły człek niech nie tryumfuje —      5 Nawróciła się do nas a pokój piastuje; Pokój, który niezgodą z Polski był wygnany, Dziś się do nas nawrócił, wszytkim pożądany. Wróciła się z nim zgoda; nie będziem żałować, Lecz po pierwszych kłopociech będziem tryumfować.     10 Już postronne języki nie będą szemrały: »Rozruch w Polszczę, biją się«. Już mowy ustały, Już niekarna swawola, pokojem zemdlona, Nie będzie więcej broić, już schyli ramiona; Już rozbój nędznych ludzi ustanie, a włości   15 W pokoju wszytkie będą, także majętności. Rozkwitłe pola, roście, i żyzne zagony; Już ziemie uspokoił król niezwyciężony, Krzywdy swoje darował czasom nieżyczliwym, Ukrzywdzone ogarnął okiem miłościwym,        20 Uspokoił trudności, chcąc być praw każdemu, Nie folgując ni wczasom ani zdrowiu swemu. Raduj się, wszelki stanie, raduj się, senacie. Ze już koniec trudności i frasunków macie: Już Bóg wejrzał na kraje wszystkie ukrzywdzone.     25 Raduj się, k.oźde miasto i wioski złupione, Nie płacz, prosty wieśniaku, przed srogiem rozbojem! Raduj się: będziesz siedział odtąd za pokojem. Wesel się, polna Nimfo, że twój ukochany Skarb po ziemi nie będzie już końmi deptany;        30 Otrzy z oczu płacz krwawy, a łagodne głosy Puszczaj z wesołem sercem pod górne niebiopy! Przyszedł czas, że srogi Mars już musi próżnować, Bo mu zgoda nie każe synom swym hołdować. Przyszedł czas złotolotny i czas pożądany,   35 Który nam pokój przyniósł, aż z nieba zesłany. Wiedz o tym, zła zazdrości, że u nas po zgodzie! Nie winuj żaden pana, nie łaj wojewodzie; Nie wspominaj żadnych krzywd, które przedtym były, Bo nam wszystkie kłopoty grzechy przynosiły.       40