34       PACIERZ DO KRÓLA JEGOMOŚCI — ELEGIA KORONY POLSKIEJ Odpuść nam łanowe, poborowe, czopowe, Bo bardzo już u nas są rzeczy nie nowe. I nie wwódź nas na pokuszenie na wojnę z 'Szwedami, Bo jej dla ciebie doma dosyć mamy. Ale nas zbaw ode wszego złego,    15 A sam idź prędko do Boga wszechmogącego, Abowiem twoja moc nad nami, Lepiej, niż radzić o nas z Jezuitami. Amen. IX.

Elegia Korony Polskiej 1606.

Ej, mnie niestetyż już zewsząd utrapionej

Koronie Polskiej, wielce ponędzonej Przez zdradę wielką ojca swojego, Króla Zygmunta, p[ana] polskiego, I też przez syny moje nieszczęsne:         5 Ci zasłużyli karanie wieczne Na gardlech swych i na dobytku; Niechaj za pracę to mają w zysku Tyran Myszkowski, zdrajca Gostomski. Proszę od ciebie, o Boże, pomsty,  10 Nie dopuszczaj im więcej panować, Gdyż mnie pragnęli w niwecz zepsować,

Niezbędnym Niemcom w niewolą poddać; Raczże im ty to, o Boże, oddać. Zmiłuj się nademną, a poratowanie   15 Mnie daj nędznej, wszechmocny Panie. Moja już wolność jest w cenie małej. Już wszytkie siły moje ustały, IX. Rps Jag. Nr. 107, str. 1020. Wymieniony w w. 113 rokosz każe odnieść ten paszkwil do końca czerwca, kiedy już szlachta wiedziała z konkiuzyi zjazdu lubelskiego, że ma się w pierwszych dniach sierpnia zjeżdżać na rokosz pod Sandomierz, za czem też przemawia okoliczność, że autor uważa jeszcze Janusza Ostróg skiego za stronnika rokoszu (w. 80). Autor rokoszanin.