PKZESTRACH ŚMIERTELNY 329 LVIII. Seweryn Bączalski: Przestrach śmiertelny.

1. Przestroga senatorom Korony Polskiej.

Senatorowie wszyscy świeccy i duchowni, Czemużeście do tego nie są tak sposobni, LVIII. Druk współczesny: «Przestrach śmiertelny Seweryna Bączal skiego z Daliechowic, Z którego każdy porozumieć może, Kiedy się owo nagle rozniemoże, Jako mu serce wnet strach opanuje. Przetoż przestrzegam, niech się każdy czuje W powinności swej z poprawą żywota, Chce-li uść tego, com ja miał, kłopota. Cum gratia et privilegio S. R. M. W Krakowie, w drukarni Mikołaja Loba, roku Pańskiego 1608.

Utwór przypisany «Jeronimowi Gos tomskiemu z Leżenie, wojewodzie poznańskiemu, staroście sendomierskiemu» etc. etc. Autor popadłszy w śmier teiną chorobę i następnie powstawszy z niej szczęśliwie, czuje się upoważnionym do dawania oprzestróg» wszystkim wogóle ludziom, a w szczególności: senatorom, Koronie Polskiej, obywatelom koronnym, rokoszanom, żołnierzom. Może najciekawszą częścią jest rodzaj epilogu «Do tego, co już przeczedł« Mówi tam o współczesnych sobie poetach: Hieronimie Morsztynie, co to «sobie postawkę taką uprząść umie, Jakoby trzeciego dnia z Panem Bogiem gadał», Wołyńcu (Szymonowiezu?), którego «pisma podobno do cudzych krajów rozsyłają», o Stanisławie Grochowskim, wreszcie o sekretarzu królewskim a swoim wujaszku, Jakóbie Pękowskim.

 Z utworu Bączalskiego podajemy cztery «Przestrogi», które się wiążą z rokoszem. Pochodzą one, jak już data druku wskazuje, z r. 1608, napisane w maju, już w czasie konwokacyi senatu, jak tego zdają się dowodzić słowa: «Ej, dla Boga, do zgody chciej cie przystępować!», a więc w czasie, kiedy senatorowie niecierpliwili się z powodu odwlekania przyjazdu Zebrzydowskiego i trzeba było zaręczenia Żółkiewskiego, że «w ciągu niecałego tygodnia wszyscy pod tym względem będą uspokojeni i powrócą do domu z upragnioną zgodą i pokojem«. (Alessandro Ci 11 i: Historia delie sollevationi notabili seguite in Pollonia gl'anni del Signore 1606, 1607 e 1608. Pistoia 1627, str. 255).

 Seweryn Bączalski, rymopis z początków XVII w., napisał jeszcze dwa utwory: «Ochrona koronna» Kraków 1606 i wielokrotnie przedruko