322      RYTM PO POGROMIENIU - UPOMNIENIE KORONY POLSKIEJ Cny królu, przypasz jeno do boku broń swoje. A wsiadaj na rączy koń: ujrzysz ludzie twoje, Ujrzysz własną powolność, Polaki cnotliwe, Królom panom swym służyć zawsze nieleniwe. Umiej łaską szafować i tern, coć do ręku      190 Bóg powierzył, niech cnota pewna będzie wdzięku, Niechaj bierze, kto robi; tak na wszytkie strony Naród nasz będzie, jako był, niezwyciężony I ty sławą obłoków dotkniesz, a te wrzawy Ucichną, gdy nastąpią ważniejsze zabawy.     195 Robić ludem tym, robić potrzeba koniecznie! Lutni moja, barzoś się rozwiodła bezpiecznie! Rym to nie twego tonu1, dzierż się przystojności: Podczas rzecz zamilczona ma więcej mądrości. LVII. Upomnienie Korony Polskiej.

Na herb starodawny Ich M. panów Lanckoronskich. (Herb Zadora).

Lew straszliwy zwierzętom mocą swoją ziemskim, Zdawna za stemma dany w domu Lanckorońskim; Nie bez wielkiej przyczyny płomień mu przydano, Bo je straszne jako Iwy u postronnych znano. Lew okrutny na zwierzę, a gdy się położy,    5 Dobrowolnie swą srogość na stronę odłoży. Toć się w twym domie znajdzie, dał wam to Bóg z nieba: Męstwo wielkie, łaskawość, kiedy jej potrzeba. Źyjźe ty, młody panie, który naśladujesz Zacnych przodków; zdarzy Bóg, senatorem będziesz.   10 1 ,tonu' Cz. Jag. Ak. Dz. Racz. pdr.; ,stanu' Kr. LVII. Druk współczesny: «Upomnienie Korony polskiej, ojczyzny miłej do synów swoich, aby się karząc inszych narodów przypadkami, sami do zgody jako naprędzej przystępowali, uczynione na konwokacyą krakowską w roku 1608», przypisane Wielmożnemu Panu Jego M. Panu Stanisławowi Lanckoronskiemu z Brzezia, dworzaninowi Króla Jego M., panu swemu M. etc.

Wspomniana w tytule konwokacya krakowska r. 1608 (24 kwietnia) objaśnia czas powstania utworu.