296                                                   PUGNA ANDABATARUM LIII.

Kasper Miaskowski:

Pugna andabatarum1, albo ślepy pojedynek heretyka z passyanem 2.

Parę harcerzów wspomni, pióro moje, Ubrane pismem miasto świetnej zbroje, Gdy jad kacerski krwawą z dworstwem wiedzie Wojnę na ledzie! A jeden, wprawdzie zbawiennemi słowy      5 Pograwa, pewne mieniąc w Polsce głowy, Lecz by niczyjej, kto panu przysięgał, Sławy nie sięgał. Drugi zaś (znać go z różnego orszaku, Niosąc jaszczurkę litą na szyszaku)         10 Wystrzelił oszczep zarazem hartowny Na skrypt żartowny. Obaj podobni andabatom onym, Którzy walczyli okiem zasłonionem. Wiatr tylko bijąc, a w onej potrzebie     15 Mijając siebie! ów szydzi, a ten opuściwszy żarty, Rozsiał między lud jadowite karty; ów rogiem, jako młody juniec, miece, Ostrzem ten siecze.      20 LIII. Druk: Por. Nr. VII.

Utwór Miaskowskiego jest odpowiedzią na dwa paszkwile: «Wotum Filopolitesa» (Nr. LII) i «Wojna Czupryny z Pontą» (Nr. LI); powstał więc po tamtych, zapewne w jesieni 1607 r.

 1 Andabatae — gladyatorzy konni, ze spuszczonym na twarz hełmem, którzy na oślep oszczepem na siebie nacierali.

 2 Passyan (wyraz nieznany słownikom) — człowiek porywczy, zawzięty, gorączka, passyonat.