294      WOTUM Choć się zda, jakby o nic nie dbał na początku, Jakoby juz była na słabiuchnym wątku,       220 Przedsię swoje wesołe dokończenie miewa, To, co się upaść zdało, zaś na górze bywa. Przypatrz się, co się stało onym Izraelczykom1, Gdy byli dali bitwę Beniaminczykom! Rzecz mieli sprawiedliwą, k temu wojska więcej,    225 Nadto nic nie czynili, ale się co prędzej Boga, jeśliź bić każe, radzą i hetmana Przyjęli obranego od samego Pana. A wżdy bitwę po dwakroć marnie utracili: Musi być, iż się czegoś złego dopuścili.       230 Jest kilka przyczyn, które były na zawadzie, Ale i to za jedne historya kładzie, łże nie Bogu, ani swej sprawiedliwości Ufali, ale ludu swojego wielkości. Lecz skoro się z modlitwą do Boga udali,   235 Szczęśliwiej już, niżeli przedtym, wojowali; A Pan Bóg sprawiedliwy sprawiedliwej rzeczy Nie do końca odstąpił, miał ją na swej pieczy. Tak i wy, cni Polacy, sprawiedliwą macie, O swe się staropolskie prawa opieracie,   210 Chcecie, aby ta wasza cnotliwa Korona Plugawym kazirodztwem nie była kalona, Chcecie, abyśmy wszyscy w pokoju służyli Bogu, a sami w zgodzie i w miłości żyli. Któż nie widzi, że to są rzeczy sprawiedliwe?        245 Daj Boże, aby wszytkich do tego chętliwe Serca i animusze tak były sprawione, Jak niektórych: byłyby pewnie obronione. Alić iż niemasz zgody, a co jeszcze gorzej, Iż przy niesprawiedliwej przestają niektórzy,       250 A to wszystko za zdradą [i] za namowami Naszych miłych Hiszpanów i obietnicami, Przetoby dobrze pierwiej uprzątnąć te Włochy; Niech na kogo inszego chowają swe fochy, Niechajby w Hiszpaniej Hiszpani mieszkali,       255 Włoszy we Włoszech, a nam tu nie zawadzali. 1        Przykład wyjęty z księgi Sędziów, rozdz. 20.