256 LAMENT ŻAŁOSNY KORONY POLSKIEJ XLVIII.

Wawrzyniec Chlebowski:

Lament żałosny Korony Polskiej.

Do Ojczyzny.

Droga ojczyzno, przecz tak lamentujesz? Czyli upadek i zgubę swą1 czujesz? Utul się, proszę, przestań narzekania, Ulży wzdychania! Namilsza Hester, matko moja droga!       5 Zmieni się wielkiego Aswera sroga Sentencya. Jeszcze synów nie biją, Pewnie pochybią Zdrady Amana na twego miłego Mardocheusa, królowi wiernego;    10 Zbędzieć czci2 Aman, a to, co buduje, Na się gotuje. Weźmi twe dary8, Abigail dawna4, Zabierz na drogę; jest 5 ofiara sławna6 U ciebie błagać Dawida swojego     15 Krwią syna jego.

XLVIII. Rpsy: Dz. P. III Nr. 7, k. 467; Pet. F IV, Nr. 97; Mich. XIV, k. 127. Cały tytuł w Pet.: «Lament żałosny Korony polskiej, ojczyzny miłej na teraźniejsze rozruchy rokoszowe i trwogi, w roku 1606 i 1607 d. 4 Augusta przez Wawrzyńca Chlebowskiego z Łowicza wydane» (s). Czy «wy-dane» oznacza druk? — Bibliografia nie zna takiego utworu Chlebowskiego. Czas powstania wyrażony w tytule.

 Wawrzyniec Chlebowski — poeta okolicznościowy w. XVII, bliżej nieznany. Sporą liczbę jego utworów wierszowanych wylicza bibliografia Estreichera między r. 1608 a 1626; autor nie może więc być Wawrzyńcem Chlebowskim, wspomnianym pod r. 1697 przez Niesieckiego. Dodatek «z Łowicza» w rpsie petersburskim zdawałby się przemawiać za tem, że nasz Chlebowski był jakimś urzędnikiem arcybiskupim na zamku łowickim.

1,zgubę swą' Pet.; ,koniec swój' Dz. Mich. 2 ,Zbędzie cczi' Mich.; ,Zbędzieć i Aman' Pet.; ,Zbędzie cóż Aman' Dz. 3 Por. Regum I, 25, 18 nstp. 4 ,dawna' Pet; ,sławna' Dz. Mich, 5 ,jest' Pet. Mich.; jeść' Dz. 6 ,sławna' Pet.; ,zacna' Dz. Mich.