KORONA POLSKA BARZO SMUTNA - IN IOANNEM FKLlCEM HERBORT 233 »Dawąjcie odpór nieprzyjacielowi, »Tej Moskwie zdradnej i Tatarzynowi; »Bóg dopomoże na wszelkie pogany »Za krześcijany. »Wszyscy a wszyscy Polacy cnotliwi,       305 »Królowi swemu już bądźcie chętliwi; »A on też niechaj wszytkie umiłuje »I uszanuje. »Odrzućcież pychę od serca waszego, »Uźałujcie się z was jeden drugiego;         310 »Niech imię polskie słynie na kraj świata

»Po wszytkie lata. »Za to będziemy wychwalać koniecznie »Boga naszego na wiek wiekom wiecznie, »Ze krzywdy naszej zemścił się nad temi      315 »Narody złemi«. XLIV. In Ioannem Felicem Herbort1, fugientem ex proelio. Felix, ante tuo quam te de pectore nossem! Concurrunt utrinque acies, pugna aspera surgit: Tu fugis in celeri conspiciendus equo. Dixi: »Tune fugis metuendo maior Achille? Cur ut lingua minax, non ita dextra minax? At tantum in lingua pedibusque fugacibus istis Virtus tota tibi est? O Aga2, tune fugis? Si quid cordis habes, si quid virtutis avitae, XLIV. Rps Kr. Nr. 25i, k. 211; druk Remb. str. 450. Utwór napisany, jak z tytułu wynika, po bitwie pod Guzowem (7 lipca 1607), gdzie Herburt pierwszy rzucił się do ucieczki. — Autor regalista.

1        Jan Szczęsny Herburt z Dobroraila — człowiek starannie wy kształcony, po trosze poeta, uczony i wydawca, mecenas literatury (Miaskowskiego), a przytern słynny warchoł i anarchista, um. 1616. (Por. Wł. Łoziński: Prawem i lewem. Lwów 1904, t. II, str. 163 nstp.).

2        Aga — wyraz skrócony z Agamemnon, jak to wynika z w. 4