KORONA POLSKA BARZO SMUTNA 223 XLIII.

B. S.: Korona Polska barzo smutna prośby serdeczne czyni.

Jego Miłości Panu Panu Zygmuntowi Kazanowskiemu, kokenauskiemu staroście, etc. swemu M. Panu. Zacny starosto i rotmistrzu dawny, Znacznego domu Kazanowski sławny, Ciebie król polski upatrzył godnego I poruczył ci Władysława swego. Zaprawdę słusznie, bo od kogoż pręcej        5 Cnót rozmaitych miał się ćwiczyć więcej, Jako od ciebie, człowieka wielkiego, We wszytkich sprawach koronnych biegłego? U ciebie rozum, wielkie nabożeństwo, Rozsądek w rzeczach i rycerskie męstwo,    10 Uczciwość pańska, obyczaje dworskie, Wszytkie szlachetne są postępki polskie. W inflancką wojnę wiodłeś koszt niemały, Karłowe 1 wojska z tobą się ścierały;

XLIII. Druk współczesny: Korona Polska barzo smutna prośby serdeczne czyni do swych wszytkich synów koronnych, aby poniechali tych rozruchów, a spólną zgodę uczyniwszy, w miłości braterskiej, każdy wedle możności swej, tym nieprzyjacielom, którzy się na nie targają, odpór dali, przy tym pobudza ich, jako matka synów swych, do zemszczenia się krwie niewinnej braciej swej i tych, którzy jeszcze są w zatrzymaniu w Moskwi. (Rycina: Korona Wazów). W Krakowie roku Pańskiego 1607.

 Egz. Akademii (Walewskiego) i egz. biblioteki Jagiellońskiej przedstawiają dwa różne wydania, co łatwo poznać na pierwszy rzut oka po odmiennym układzie tytułu i słowie na końcu egz. Jag. Amen, którego w egz. Ak. brak; poza tern zachodzi jeszcze kilka nieznacznych różnic.

 Jak świadczy tytuł, utwór pochodzi z r. 1607; bliższe określenie czasu dają wzmianki w tekście: «0 Karolusie pewnie powiadają, że wysiadł z morza, chce zamki posiadać» (w. 91), «Bez króla chcą być« (w. 35), co wskazuje już na blizkość Jeziorny (24 czerwca 1607). Utwór nasz pochodzi więc prawdopodobnie z czerwca 1607 r. — Autor, regalista, podpisał się pod dedykacyą tylko początkowemi literami nazwiska: B. S.

 1 T. j. Karola IX, króla szwedzkiego, u nas zwanego Sudermańskim od księstwa Sudermanii, które jeszcze za życia ojca, Gustawa I, otrzymał.