ZGODA I ŻAŁOSNA PRZESTROGA — LAMENT         203 Przywróć nam onych naszych przodków sławę, Serce i mężność, świętobliwą wiarę, A niech się do nas sprawiedliwość wróci,     120 Według niej sądzić, kiedy kto wykroci! Nie daj nas w ręce nieprzyjaciół, Panie,

Którzy nas zewsząd ogarnęli prawie, Chcąc nas już poźrzeć ludzie zazdrościwi.

Ratuj Ty sam nas, Boże lutościwy!  125 Bo jeśli Twego nie będzie ratunku, Zginiemy zgoła i z samego gruntu, A utraciwszy ojczyznę swą miłą, Już nie będziem mieć nigdy taką inną. XLII.

Lament na sektę rokoszańską

 i na spólną zgraję rozmaitych i sprośnych heretyków w roku 1606 pod Sędomierz skupienie, potym na rożnych miejscach na zgu[bę] 1 katolickiej wiary i wszystkiej Rzeczypospolitej dziwne i niesłychane w Polszcze spiknienie, po dokończeniu sejmu warszawskiego 1607 od tej fakc[yej] pogardzonego, z żalu ku ojczyźn[ie] miłej napisany, bacznym tylko a miłośnikom R. P. podany, a osobli[wie] J. M. panu Podczaszemu sochaczowskiemu z wielkim baczeniem i miłością ku...

człowieku przypisany 1607.

Lucanus: De bello civili [II, 139]. Sylla quoque immensis accessit cladibus ultor. Ille, quod exiguum restabat sanguinis urbi, Hausit; dumque nimis iam putria membra recidit, Excessit medicina modum, nimiumaue secuta est, Qua morbi duxere, manus. Periere nocentes,       5 Sed cum iam soli possent superesse nocentes. Tunc data libertas odiis, resolutaque legum XLII. Rps suski Nr. 398, w kilku miejscach, niestety, uszkodzony.

Czas powstania określony wyraźnie w tytule «po dokończeniu sejmu warszawskiego (zaczętego 7 maja, skończonego 20 czerwca) 1607», ale jeszcze przed Guzowem (6 lipca 1607). o czem w utworze wzmianki nie znajdujemy; więc koniec czerwca. — Autor regalista.

 1 Przy oprawie zostały brzegi niekiedy z literami obcięte; uzupełnienia objęte są klamrami [], kropki zastępują obcięte, a nie uzupełnione wyrazy.