128 PRZYJACIEL DO PRZYJACIELA XXXVI. Przyjaciel do przyjaciela pisze o rozprawie pod Janowcem.

Gdym swoją lutenką po tak długim boju Bawił myśli swoje, dostawszy pokoju, Skupiły się do nich Kameny domowe, Przyśpiewając swoje wierszyczki rymowe, Składając je o tern, czem się zabawiały      5 I przez ten wszytek czas długo kłopotały, Aby po szczęśliwem tych prac dokonaniu 1, Weseliły swymi rymy przy mem graniu, Wspominając mile przebycia straszliwe, Tak wielkich trudności myśli zapłaczliwe,   10 Na zgubę nas wszytkich, którzyśmy nie chcieli Ojczyznę dać zagubić, pana obronieli. Ja słucham, a w pamięć biorąc, ono chętnie Porwę piórko w rękę i przepiszę chutnie, Co zaraz posyłam, przyjacielu miły,        16 Byś wiedział, co czynić w tej spokojnej2 chwili. I długoź, uporni, długo króla swego Turbować będziecie panowanie jego? Nie chcecie się prawem, ni żadną sprawotą, Kontentować jego [w] ujszczeniu ochotą?    20 Wzgardzicie też równą swej braciej wolnością, Ściskając ją swoich postępków górnością? Plondrujecie dobra Rzeczypospolitej, W czem i braciej waszej dostawa się przy tej.

XXXVI. Rpsy: Kr. Nr. 254, k. 199; Racz. Nr. 18, str. 263; pdr. Remb. (z rpsu Kr.) str. 429.

 Czas powstania określa z jednej strony tytuł: aPrzyjaciel do przyjaciela pisze o rozprawie pod Janowcem (3 października 1606 r.), a z drugiej «czwarty zjazd» (jędrzejowski) w. 33, zapowiedziany na 20 marca 1607. Przepisywacz Kr. niewłaściwie umieścił ten utwór między «Lamentami» (u Remb. Nr. XCVI) po bitwie guzowskiej, z którymi nasz utwór nic nie ma wspólnego. — Autor regalista.

 Tytuł z Racz.; ,Drugi lament, w którym przyjaciel do przyjaciela pisze, uskarżając się w nim' Kr.

1 W. 7—8 w Kr. brak. 2 ,w tej spokojnej' Kr.; ,niespokojnej' Racz.