1 CORYDON Dictaei priscum principis ante pedem. Si quid iustitiae est et mens sibi conscia recti, Nunc furiae stimulis inice frena tuae, Ulterius nec tende odiis rabieque cruenta1, Iam statuisse satis, iam memorasse satis.        240 Nulla monarchales referat tibi turba salutes, Stet, quicunque volet, sumptibus eximius. Per tacitum fluitet peregrina quin tibi2 aetas, Obscuros recreent otia nota locos. Sic cum transierint nullo cum faenore luces,     245 Plebeius noxis emoriere 3 senex. Incubat in maius mors illi, qui undique notus Ignotam meritis tentat ad astra viam, Necdum certa tibi cecinit Bellona favorem, Saltat enim dubio femore Martis equus.   250 Rebus in angustis animosus vive colonus; Non intrant humiles crimina foed a casas. Corydon. Audio, cognosco, veneror te, Mopse. monentem Imaque consilium permeat ossa tuum; Sed sero sapuere Phryges: nunc nulla medela est,         255 Non cadit in fortem mens variata virum. Mopsus. Nunquam sera via est pulchrorum ad limina morum, Nobilis affectus sternere laudis erit. Sed quid, eheu, crepuerunt cornua cantu, Ungula quid sonitu quadrupedante strepit?        260 Quod genus, a! Corydon, caligine volvitur atra? Hinc propera domini fulminat hasta tui. Corydon. Heu me, quo ferar? arcus ubi? quorsum fuga suadet? Non dabo terga malis; ibo, precabor herum. »Maxime ruricolum moderator et arbiter, ad quem   265 Vexillum portat victa caterva suum, Agnosco culpam, piget ausi, facta reposcunt Poenas, sed veniam genua flexa rogant. Quidquid erat vitii patratum, iniuria suasit, Rixarumque palus et furibunda parens.    270 Parce pios nocuo maculare cruore lacertos! Haec mihi conceptum supprimit hora malum. 1 ,coventa' rps. 2 ,quintibus' rps. 3 ,emonere' rps.