PIEŚŃ BOJOWA ROKOSZAN - CORYDON    117 Bid, bić, bić, siec, bronić,        10 A nieprzyjaciół gromić! Kto wykroci, kto wykroci? Nie ugroźą, nie ugroźą, Ale się srożą. Nie dbać, bronić,  15 A skarbów chronić! Wygrają — nie wygrają! Niechaj nas znają! XXXIII. Corydon.

Cuius nomen «Corydon», eius argumentum tale est:

Introducitur Corydon, stultus, turbulentus et ambitiosus civis, recensens sibi in somnio diadema regni a dea regnorum pollicitum modosque eius ac-quirendi traditos, videlicet vim, dolum, fraudem, calumniam, tumultum, re-bellionem plebis contra principem concitatae1; quae dum Mopso exponit et animum suum ad ea perficienda resolutum detegit, Mopsus, uti pacatus civis patriae, eum a proposito rationibus et exemplis ac mało turbulento-rum exitu, vitae denique privatae commendatione conatur avertere. Hic nihilo minus obstinatus sero tandem culpam deprecans principis sentit

indignationem.

Corydon. Quo te, Mopse, pedes, quo te via ducit? Mopsus.  Ad agros, Unde fuganda fames, unde levanda sitis. Corydon. Me socium lateri iungam comitemąue dicabo, Alter ut alterius voce relaxet iter.     5 Mopsus. Eia age, dic, Corydon, quoniam convenimus ambo: Quid tibi nocturna lusit in aura Sopor? XXXIII. Rps Kór. Nr. 187, k. 213.

Z treści (z zakończenia zwłaszcza) wypadałoby, że rzecz napisana po układzie janowieckim; ale że ten pierwszy akt rokoszu woale inaczej wypadł, aniżeli to autor przedstawia w ostatnich czterech wierszach, przeto «Corydom» (oczywiście Zebrzydowski) pochodzi z czasu, kiedy jeszcze rozstrzygnięcia nie było, a autor wymyślił taki koniec, jakiego sobie życzył. Broszura pochodzi zdaniem naszem z ostatnich dni września 1606. — Autor regalista.

1 ,concitationem' rps.