FILOZOFJA SPÓŁCZESNA *) I.

 W długim szeregu „Wstępów do filozofji", przeważnie niemieckich i angielskich z ostatnich lat kilku, najświeższą jest książka słynnego przedstawiciela nowokrytycyzmu Aloizego Riehla *) p. n. Philosophie der Gegenwart (1903). Na wstęp ten do filozofji, bo takie znaczenie autor książce swojej przyznaje, złożyło się osiem odczytów wygłoszonych w r. 1900 w Hamburgu, przejrzystych, przystępnych i talentem literackim nacechowanych, jak wszystko, co z pod pióra Riehla wychodzi. W istocie rzeczy jest to popularne streszczenie tego, co autor rozwinął w szeregu wcześniejszych prac swoich i głównie w obszernym dziele ustalonej sławy: Der philosophische Kriticismus und seine Bedeutung für die positive Wissenschaft (tom I, 1876; t. II 1879—1887). Pozwolimy sobie, przy sposobności charakterystyki nowej książki Riehla, wniknąć według własnego rozumienia rzeczy w istotę filozofji jako nauki.

 Wielokrotnie ostatniemi czasy zastanawiano się nad pytaniami, dlaczego to filozofja, której dzieje niemal trzydziestowiekowe mogą się poszczycić tylu systemami oryginalne