ROZDZIAŁ XIV. XIV. Co łączność podmiotów czyni z osobników ludzkich. Właśnie dla tego ze zwierzę raz się rodzi i tylko z rodziców, podmioty zwierzęce są zawsze dopasowane do ciała i prawie jednakowe między sobą w granicach gatunku. Są to wielkości określone, wyrównane z fizycznością i stałe. Ludzkie podmioty nieharmonizują z ciałem w najrozmaitszy sposób. Są to wielkości w bardzo szerokich granicach niewyrównane z fizycznością, niestałe, i niejednakowe między sobą. W zwierzętach jednego rodu „psyche" bywa zawsze jednakowa, lub niejednakowa w bardzo ciasnych granicach; jeden tylko ród Homo stanowi wyjątek. Tu może być jej w osobnikach bardzo wiele lub mało. Człowiek przerasta duchowo swoją fizyczność w granicach bardzo szerokich, zależnych tylko od okoliczności zewnętrznych, nie zaś od urodzenia. Tak charakterystyczne niedopasowanie podmiotów ludzkich do wrodzonej fizyczności ludzkiej tłumaczy się jedynie łącznością osobników. Ona czyni z osobników pierwotnie t j. w niemowlęctwie prawie jednakowych fizycznie, jednostki w wysokim stopniu niejednakowe (psychicznie i funkcyonalnie), czyni z kaidego wytwór sztuczny specyalnie ludzkiego otoczenia. W niezmiernie szerokiej skali nierówne warunki takiego otoczenia czynią z jednych osobników mędrców, z in-