251

marmuru w formie ołtarzyka starannie wykonany, ozdobiony u góry godłami arcybiskupiej godności i herbem zmarłego, u dołu zaś lirą w wieńcu wawrzynowym, nosi następujący napis:

 D. O. M. nec non perenni memoriae Ignatii de Siecin Krasicki, Co-mitis S. R. L, Principis Archiepiscopi Gnesnensis, Legati Nati, qui in arce Dubiecensi terrae Sanocensis d. 3 Februarii A. 1735 ortus, Romae studiis egregie absolutis, redux in patriam, primum Canon. Posnan. et Kijov, brevi Praepo-situs Premislien, Leopoliensisque Custos, nec non Coadjutor Abbatiae Wąchoc, A. 1766 ad Varmiensem Sedem promotus, demum A. 1795 ad hanc almam Eccl. Metrop. summos me-ruit honores. Praesul patriae amantissimus, ingenio lite-risque clarissimus, obiit d. 14 Martii A. 1801. Cujus exu-viae ad sponsam suam d. 17 Martii A. 1829 translatae in hoc sacello quiescunt.

Że się wielbiciele Krasickiego usilnie starali o sprowadzenie szczątków jego na ziemię ojczystą, zaszczyt i chlubę im przynosi. Pobudką do tego była cześć powszechna i wdzięczność ku niemu jako odrodzicielowi piśmiennictwa polskiego, wielkiemu poecie i płodnemu w wielce pożyteczne pomysły dla całego społeczeństwa polskiego autorowi, który pismami swemi wywierał ogromny wpływ na ziomków swoich i stał się wraz z spółczesnym Konarskim prawdziwym wskrzesicielem literatury polskiej, a w wielu względach i obyczajów w narodzie swoim. Zastał on w piśmiennictwie narodowem samą nadętość, pedanteryą i makaronizmy, a w obyczajach zbytki, zepsucie, gnuśność i ogólny nieład. Pierwsze postawił znów na stanowisku poważnem, przywrócił mu czystość języka i powab pięknego stylu, a bystrym i wzniosłym dowcipem swoim, zastosowanym nadzwyczaj trafnie do miejsca i czasu, mianowicie w satyrach i bajkach wielce wpływał na moralność narodu. Bajek uczyły się dzieci i przywłaszczały sobie na całe życie zasady zdrowe, przestrogi trafne w moralnym ich sensie zawarte. Starsi jeden drugiemu przytaczali satyry, gdzie chodziło o delikatne wykazanie i wysieczenie błędów, nałogów i narowów i onemi wzajemnie się z moralnego odrętwienia budzili. One też są prawdziwie arcydziełem autora, nie tracącem nigdy swej wartości jaśnieją-cem w blasku prawdziwie poetyckiego talentu. Obok najdelikatniejszego dowcipu dają one dokładny obraz ówczesnego stanu moralnego polskiego społeczeństwa, oddychają miłością bliźniego, nie mając nic innego na celu jak poprawę obyczajów i uszlachetnienie człowieka. Nadzwyczajnie wiele przyczynił się Krasicki do lepszego wychowania dzieci, rzędności i obywatelskiego poczucia pomiędzy ziomkami swymi przez Doświadczyńskiego i Pana Podstolego, które to wyborne książki w każdym domu szlacheckim pilnie czytano. W najnowszym czasie odkryto rękopis obszernego herbarza polskiego, nad którym Krasicki aż do śmierci pracował z wyjątkiem jednego z ośmiu foliantów, w których dzieło to objęte stanowić będzie podobno epokę w heraldyi polskiej. Rozmaite wydania pism Kra32*