217

 Szczodrobliwością względem katedry swojej i innych kościołów swej władzy podległych nie odznaczył, gdyż sam był w ustawicznej potrzebie, to przecież łagodnością, uprzejmością i dobrocią umiał sobie zjednać szacunek i przywiązanie u dyecezyan swoich i u większej części członków kapituły. Sprowadziwszy się do Skierniewic na początku roku 1796, objął rządy archidyecezyi dnia 17 marca tegoż roku przez pełnomocnika swego, Stefana Łubieńskiego, sufragana gnieźnieńskiego,1) któremi sam aż do końca życia nader mało się zajmował jak dalszy tok żywota jego okaże.

 Krasicki wiódł ród swój od Siecińskich h. Rogala, z których jedna linia od posiadłości Krasiczyn w wieku XVI Krasickimi pisać się poczęła, wydawszy wielu znakomitych i zasłużonych ludzi. Urodził się dnia 3 lutego roku 17352) w zamku dubieckim w Galicyi z ojca Jana z Krasiczyna Krasickiego, kasztelana chełmskiego,3) z matki Anny Starzechowskiej h. Nieczuja.4) Utraciwszy ojca w dzieciństwie, zawdzięczał wykształcenie i wychowanie swoje troskliwości zacnej matki, która upatrując w nim niepospolite zdolności, gdyż już jako siedmioletni chłopiec układał dla niej wiersze i pieśni nabożne, dokładała wszelkich starań, aby w nim te zdolności należycie rozwinąć i do wytrwałej według nich pracy zachęcić. W dziewiątym roku wieku swego dostał się do domu ciotki swej, księżny Sapie-żyny, gdzie przez kilka lat bawił, pobierając nauki od nauczycieli domowych. Światła i wykształcona księżna używała go w chwilach od nauki wolnych do czytania sobie rozmaitych książek i ta właśnie okoliczność obudziła w nim, jak to sam wyznawał, zamiłowanie nauk i ochotę do piśmiennictwa. Przeznaczony od rodziców do stanu duchownego, po należytem przygotowaniu oddany został wraz z dwoma młodszymi braćmi, Antonim i Karolem do szkół jezuickich we Lwowie, na których ukończeniu, licząc 16 lat wieku, ojca ukochanego utracił roku 1751. 5) Za pośrednictwem i staraniem opiekuna swego Michała Kunickiego, biskupa-sufragana krakowskiego, przyrodnego brata babki jego,6) a siostrzeńca prymasa Potockiego, wysłany został młody Ignacy najprzód do kolegium jezuickiego w Warszawie na filizofią i retorykę, a ztamtąd na wyższe nauki teologiczne i prawa kanonicznego do Rzymu, w których znakomite uczynił postępy. Pod koniec panowania Augusta III powrócił do kraju, witany z wielką radością przez matkę i rodzeństwo. Był już naówczas kanonikiem poznańskim z łaski

 1) Archiv. Capit. Gnesn., Liber install. F. 338 sqq. — 2) Powszechnie podają 11 lutego jako dzień urodzenia Ignacego. Tymczasem hr. Edmund Krasicki, przesyłając na ręce piszącego ten żywot w r. 1876 potrzebne daty do napisu na wystawić się mającym w katedrze gnieźnieńskiej pomnika arcybiskupowi z archiwum familijnego, podał datę urodzenia jego, jak wyżej umieszczono. — 3) Dziad arcybiskupa, Karol Krasicki, kasztelan chełmski, z pierwszego małżeństwa z księżniczką Czetwer-tyńską miał syna Józefa, z drugiego z Eleonorą Anną Rzewuską, córką Floryana, podskarbiego koronnego, pięciu synów: Jana, ojca arcybiskupa, Wincentego, starostę koryt-nickiego, Feliksa, Dominika i Jacka; córki zaś dwie: Izabellę i Annę (Niesiecki 1. c. II, 694). — 4) Niesiecki 1. c. II, 694. IV, 198: Arcybiskup Ignacy był najstarszym z rodzeństwa. Młodszymi braćmi jego byli: Antoni, Karol, Marcin, Franciszek Ksawery, siostry miał dwie: Maryanuę i Brygidę. — 5) Bartoszewicz, Znakomici mężowie Polscy XVIII wieku t. III, 17. — 6) Tamże III 17.

Tom  V.  28