LXIV.  WŁADYSŁAW II. ŁUBIEŃSKI.

 Jeszcze zwłoki prymasa Komorowskiego Die były oddane ziemi, a już w dziesięć dni po zgonie jego, dnia 12 marca roku 1759 naznaczony był następcą jego ulubieniec króla i narodu, Władysław Łubieński, świeżo ustanowiony arcybiskup lwowski. Wstępną pracę jego pasterską w stolicy Rusi przerwała Łubieńskiemu wiadomość przez marszałka litewskiego Mniszcha gońcem przesłana o niespodzianej Komorowskiego śmierci z wezwaniem, aby niezwłocznie zjechał do Warszawy. Wybrał się tedy Łubieński dnia 7 marca w drogę i za ledwo stanął w Warszawie, dnia 12 tegoż miesiąca doręczono mu nominacyą królewską na osierocone arcybiskupstwo gnieźnieńskie1). Do kapituły gnieźnień

1) Archiv. Capit. Gnesn., Liber install E. 63b: „Augustus Tertius Dei gra-tia Rex Poloniae etc. Reverende in Christo Pater et Venerabiles sincere et fideliter Nobis dilecti. Cum placuerit Deo Rdmum in Christo Patrem Dominum Adamum Igna-tium Komorowski, Archiepiscopum Grnesnensem Regni atque Magni Ducatus Lithuaniae Primatem ex temporanea vita in aeternam transferre beatitudinem, tali itaque modo Ecclesia pium Archipraesulum, Patria primum Senatorem amisisse sentit, quapropter similium virtutum ac qualitatum praeficere cupientes Reverendissimum in Christo Patrem Dominum Vladislaum Lubienski, Archiepiscopum Leopoliensem Sanctissimo Domino ac Pontifici Maximo nominaverimus, de quo cum Sinceritatem et Fidelitates Vestras de more et consuetudine certiores facimus, simul eosdem hortamur, quatenus eundem Reve-rendissimum in Christo Patrem Dominum Vladislaum Lubienski modo a Nobis nomina-tum in suum Pastorem et Archiepiscopum postulent, concordiaque in eum et non in alium conferant suffragia, juri Patronatus Nostri sese conformando ac ex aequo respon Tom V.   1