3

 na przeniesienie jego do Gniezna zezwolił, ale przez brewe z dnia 30 listopada roku 1641 upoważnił go do objęcia rządów arcybiskupstwa pod względem duchownym i materyalnym, zanim odnośne bulle wygotowane zostaną.1) Otrzymawszy toż brewe, na dniu 16 stycznia roku 1642 przez pełnomocnika swego, Jana Bajkowskiego, sufragana poznańskiego i kanonika gnieźnieńskiego w katedrze gnieźnieńskiej uroczyście się installował.2) Wkrótce potem otrzymawszy z Rzymu bulle rzeczone, odbył wjazd na zamek łowicki i tegoż dnia kładł na niego paliusz w kolegiacie Andrzej Szołdrski biskup poznański. Dnia 19 października tegoż roku odprawił uroczysty ingres na stolicę arcybiskupią, o której niżej będzie mowa. Przy objęciu rządów arcbidyecezyi liczył arcybiskup Łubieński blisko 70 lat wieku, a mimo to przez przeciąg dziesięciu przeszło lat, w których dzierżył rządy archidyecezyi gnieźnieńskiej daleko więcej zrobił dobrego, aniżeli wielu młodszych i dłużej rządzących poprzedników i następców jego, jak to dalszy żywot jego pokaże.

 Maciej Łubieński pochodził z starodawnego rodu Pomianów, którego protoplasta ginie w pomroce wieków. Nie wdając się w wyliczanie wątpliwych przodków familii Łubieńskich, rozpoczynamy właściwy rodowód ich od Jarosława z Cieni w roku 1420 sędziego ziemskiego sieradzkiego, dziedzica Cieni i Łubny. tudzież części na Górczynie i na Gołuchach. Z czterech synów jego Jakób, podkoniuszy sieradzki otrzymawszy w dziale familijnym Łubnę, pisać się począł Łubieńskim. Miał dwie żony. Barbarę z Wielamowa i Annę z Kuczkowa. Z pierwszej urodziło mu się dwóch synów: Jarosław i Jan, z drugiej pozostał syn Michał. Jarosław poślubiwszy Annę Czołhańską herbu Sas, miał z nią trzech synów: Jana, Jakóba i Szymona. Ostatni przeniósł się na Pomorze i był protoplastą linii pomorskiej Łubieńskich. Pierwszy, Jan, dziad naszego prymasa, miał z żony Doroty Ztulnickiej jedynego syna, Świętosława, dziedzica Łubny, Brodzyna i innych posiadłości, męża wielkich cnót i rzadkiej zacności, który w roku 1561 pojął w małżeństwo Barbarę Zapolską h. Pobóg, córkę Benedykta Zapolskiego i Agnieszki z Bużonina Pstrokońskiej h. Poraj, siostry ciotecznej Macieja Pstrokońskiego, biskupa kujawskiego. Małżeństwo to obdarzył Bóg dziesięciorgiem dzieci, z których dwoje zmarło w niemowlęctwie. Pięciu synów i trzy córki pozostali przy życiu. Najstarszy z synów, Jan, osiadł na ojcowiźnie, Wojciech był kanonikiem gnieźnieńskim i krakowskim, dziekanem poznańskim,

 siasticam post maturum Serenissimae Regiae Mtis iudicium votis et auguriis Nostris destinaveramus dignitatem. Faxit Deus praepoteus, ut vetera secundet iam nunc vota, nos vero obsequentissimi exoratores S. R. Mtis Vrae eadem profundimus, ut quem Senatus sui Archiepiscopum fecit, eundem et Nostrae Metropolitanae Ecclesiae, cuius quoque solicitudo uti supremo Patrono V. Regiae Mtis Serenissimae incumbit, iura tueatur et n ecessitates cordi insculpat Ceterum nostra obsequia S. R. Mti vestrae suppliciter pro-volvimus, et omnem qua alias semper tum ad Tumbam Divi Tutelaris Nostri S. Adal-berti S. R. Mti Vrae de protervo omnium hostium incursu felicissimam victoriam divinam benedictionem et longam vitam ardentissimis votis deprecamur. Gnesnae XI. Julii 1641. Capitulum Metrop. Gnesnense." — 1) Archiv. Capit. Gnesn., Liber install. B, 160b. — 2) Tamze B, 161. — Acta decr. Capit. Gnesn. XI, 405b. 496.

1*