265

 na Rusi posłał do Lwowa na jałmużny 500 dukatów. W czasie tychże klęsk w Wielkopolsce nakazał rządzcom i zawiadowcom dóbr klucza łowickiego i skierniewickiego, aby wszelkie zapasy żywności rozdzielali pomiędzy nieszczęśliwych poddanych jego3). Duchowieństwu swemu i wiernym przyświecał gorącą pobożnością, czystym i nieskażonym żywotem. Pacierze kapłańskie przy najpilniejszych i najgwałtowniejszych zajęciach regularnie odmawiał, msze śś. w dni powszednie tylko w gwałtownych przeszkodach opuszczał, wszelkie praktyki religijne z największą sumiennością wypełniał4). Sam uczony, kochał, poważał i wspierał uczonych. Pod jego okiem i wzorem wychował się siostrzeniec jego, Andrzej Chryzostom Załuski, głośny później biskup, senator i dziejopisarz. On zachęcił Macieja Tretera do wydania na widok publiczny żywotów biskupów warmińskich, przez stryja jego Tomasza Tretera napisanych5). On to akademii krakowskiej darował znaczną liczbę dzieł doborowych pod warunkiem, aby biblioteka akademicka przystępną była dla publiczności6).

 Kapituła gnieźnieńska w sto blisko lat po zgonie Olszowskiego okazała wdzięczną ku niemu pamięć, kazawszy w miejsce pierwotnej spruchniałej trumny sprawić nową dębową i do niej złożyć szczątki jego, aby je uchronić od poniewierki7).

 1) Niesiecki 1. c. III, 456. Rzepnicki 1. e. 1, 184. — 2) Łętowski 1. c. III, 414, cfr. Dunin 1. c. — 3) Treter, De Episcopatu et Episcopis Ecclesiae Varmiensis w dedykacyi biskupowi Radziejowskiemu. — 4) Łętowski 1. c. III, 415. — 5) Acta decr. Capit. Gnesn. XXIII, 130: „Die 6 Maii 1769: Post subsecutam expurgationem sepulchri Oapellae Olszovianae praecomittitur Perillri Rudnio Kornecki Canonico, quate-mus tumbam ąuercinam pro sepeliendis lllrmi Olszowski A rchiepiscopi in Capella ipsius ossibibus comparari faciat."



Tom IV. 34