135

 cina Oborskiego, starosty liwskiego zagajony nie zdołał skojarzyć zgody pomiędzy Lubomirskim a królem i przywrócić rzeczypospolitej pokój pożądany. Nominacya Prażmowskiego znienawidzonego u szlachty z pominięciem biskupa kujawskiego,

 consilium ab hoc praecipitio vindicet. Ad cuius rei effectum supplicationem Perillres Dni Nuntii ad Illrmas et Rmas Celsitudines instituunt, desperatis rebus Ecclesiae dignentur providere. Superat enim omnes reditus Capituli nostri (forsitan  et aliorum) haec tam iniqua exactio insolitae pensionis, quam si militaris licentia petulanti ausu extorserit, nulla amplius residendi penes Ecclesiam Metropolitanam et manutenendi cultum divinum relinquetur medium. III, Ex parte iurisdictionis Illmorum et Rmorum DD. Archiepis-coporum et Episcoporum in Abbates quorumvis Ordinum, qua Rndmus D. Abbas Lau-densis cum aliis Abbatibus Ordinis Cisterciensium inaudito conatu convelere intendit quoad iurisdictionem, electionem Abbatum et Abbatissarum, deputationem Commissariorum ex gremio Capitulorum suorum, confirmandi electiones Abbatum, eorum institutiones et benedictiones quam alias in aliquot locis nulliter et de facto sibi usurpare praesumpsit, et a deputatione Administratorom occurrente vacatione excludere omnino vult, prout in Abbatia Wągrovecensi non tam pridem insolenter executus est. Perillres Dni Deputati Venerabilis Capituli pro tuitione praefatae iurisdictionis ex vi constitutionum provincia-linm a Sede Apostolica approbatarum ab immerabili tempore per Illrmor DD. Ordina-rios habitae, continuatae et praescriptae serio instabunt (quibus datur seorsiva Constitutionum, ex quibus authoritatem et iurisdictionem Illrmorum DD. ac Ecclesiarum Cathe-dralium deducent), et Illmor obnixe rogabunt, ne ullo modo hanc iurisdictionem in toto vel in aliqua parte labefactari permittant, sed illam sub auspiciis suis sartam tectamque conservent, non obstantibus quibusvis praetextibus ex novis adinventionibus dicti Abbatis, qui malam suam resolutionem in iura Episcoporum quadam Bulla Clementis VIII Ordini Cisterciensi concessa, sed in Regno Poloniae non publicata neque usu recepta fulcire intendit, quae alias ab contrarium usum iurisdictionis Illmorum DD. nihil valet. Imi-criosum enim et ignominiosum foret tam clarum ius et iurisdictionem longo usu firma-tam per monachos sibi ereptam intueri. Praefati Dni Abbates insolenter etiam pensio-nes pro Seminariis, ad quarum contributionem ex praescripto Concilii Tridentini in usu antiquissimo tenentur, denegant. Pensiones quoque pro Deputatis Tribunalis Regni, ad quarum solutionem in diversis Synodis Provincialibus etiam in novissima Lubieniana sese obstrinxerunt, denegunt cum summo dictorum Deputatorum praeiudicio. Ratione prae-missorum citati coram Illustrissimis DD. Ordinariis seu eorum specialibus Commissariis neque comparere neque iudicatum pati volunt. Jurisdictionem totaliter contemuunt, a ceu-suris, si quae in eos latae, absolutionem in Tribunali Nuntiaturae proeurant, et hac via ordinariam convellunt iurisdictionem contra mentem SS. Concilii Tridentini. Proinde instabunt Perillres DD. Deputati, ut Illrmi DD. modum earum insolentiarum cohibendi inveniant et in casu non solutionis praefatarum pensionum, siquidem censuras contemuunt, per sequestrationem źructuum in beneficiis eorum aliasque graviores poenas vel alias omni meliori modo ipsos compescant et ad solutionem adstringant, ne Seminaria optimo fine institnta penitus desolentur et DD. Deputati a servitio Ecclesiae et hoc oneroso et sumptuoso officio deterreantur. IV. Cum Illrmi et Rmi Dni A rchiepiscopi et Episcopi immunitatum et libertatem Ecclesiasticarum sint custodes et defensores, Perillres DD. Deputati gravissimum dolorem Venerabilis Capituli aperient, quem exinde sentiunt, quod in Conventu Sredensi Dni Saeculares alias in Ecclesias et Ecclesiasticas personas nullum ius habentes contra sacrorum Canonum praescriptum et Bullam Coenae Domini Laudo suo de dandis contributionibus fumalibus sine abiuratis Clerum aggrayamnt et novo invento onus imposuerunt, ut personae Ecclesiasticae coram Saecularibus quaedam iura-menta, praestent statuerunt nulliter et de facto. Qualiter hisce inconvenientiis cum aga-tur de malis in posterum seąuellis sit obyiandum, de modo cum Dlrmis Dnis conferent