XLII.  JAN VIII. PRZERĘBSKI.

 sam dzień pogrzebu poprzednika swego, dnia 20 lutego roku 1559 zasiadał na stolicy metropolitalnej Jan Przerębski, biskup chełmski, koadjutor były arcybiskupa Dzierzgowskiego i podkanclerzy koronny. Pierwszy to w dziejach kościoła gnieźnieńskiego przypadek tak rychłego stolicy rzeczonej obsadzenia, a drugi koadjutoryi arcybiskupstwa. Jak przy pierwszej koadjutoryi widocznie Opatrzność kierowała postanowieniami króla Zygmunta I i arcybiskupa Andrzeja Róży Boryszewskiego, że arcybiskupstwo zapewnili Łaskiemu, tak i przy drugiej wszyscy dobrze myślący katolicy tak duchowni jako i świeccy błogosławili wyższem natchnieniem skojarzoną jednomyślność króla Zygmunta Augusta i arcybiskupa Dzierzgowskiego w wyborze tegoż następcy, który dotychczasowem swojem postępowaniem i pięknemi zaletami najpiękniejsze budził nadzieje, że w najzupełniejszej mierze odpowie położonemu w nim zaufaniu monarchy i poprzednika swego. Że się nie omylili, następny żywot okaże.

 Pochodził on z starożytnego rodu Nowinów, senatorską szczycącego się godnością i był wnukiem Jana Przerębskiego, kasztelana sieradzkiego, tak się nazywającego od przypadłej mu działami wsi Przerąb, położonej w dzisiejszym powiecie nowo-radomskim gubernii piotrkowskiej, parafii Rzujowice, synowcem Wincentego Przerębskiego, biskupa kujawskiego, a synem Jana, kasztelana sandomirskiego1). Żaden z heraldyków naszych, ani akta kapituł, których nasz

 1) Okolski, Orbis Polonus II, 185. Paprocki J. c. str. 307. Damalewicz, Series Archiep. Gnesn, f. 307. Niesiecki, Korona III, 761.