XXXIV.  FRYDERYK JAGIELLOŃCZYK.

azajutrz po pogrzebie prymasa Oleśnickiego, po uroczystem za spokój iuszy jego nabożeństwie żałobnem, dnia 1 marca roku 1493 kapituła metropolitalna zgromadziwszy się, obrała jednomyślnie administratorem archi-lyecezyi proboszcza swego Jana Gosłubskiego1), który dnia następnego w imieniu tejże kapituły naznaczył do kanonicznego wyboru nowego arcybiskupa dzień 23 kwietnia czyli uroczystość ś. Wojciecha2). Równocześnie wyprawiła kapituła poselstwo złożone z Andrzeja Boryszewskiego, arcybiskupa teomonieńskiego, kustosza, Andrzeja Dąbrowskiego, dziekana i Jana Łukowskiego, archidyakona gnieźnieńskich, do króla Jana Olbrachta, ażeby go o terminie wyboru arcybiskupa zawiadomić3), a przytem doręczyć mu odpowiedź kapituły na list jego do niej pisany, w którym niewątpliwie przedstawił jej na przyszłego arcypasterza brata swego, Fryderyka, biskupa krakowskiego. Obawiając się zaś, ażeby temuż bratu przy wyborze ze strony kapituły metropolitalnej nie stanęła na przeszkodzie ta okoliczność, że dotąd nie miał wyższych święceń kapłańskich, lub też stosując się do przedstawienia w tej mierze kapituły w owej odpowiedzi na list jego zawartego, spowodował Fryderyka do rychłego tychże święceń przyjęcia. Jakoż biskup postarawszy się czemprędzej o odnośną dyspensę papieską i sprowadziwszy do Bodzencina, gdzie zwykle rezydował, Pawła, biskupa laodycejskiego, sufragana krakowskiego, w trzech dniach po sobie przyjął z rąk jego też święcenia i to subdyakonat w sobotę dnia 23 marca, dyakonat nazajutrz w niedzielę, a presbyterat w następny poniedziałek, w samą uroczystość Zwiastowania N. Maryi Panny. Tym

1) Acta decr. Capit. Gnesn. III, 185b. — 2) Tamże III, 185b. 186. — 3) Tamże III, 186. — 4) Tamże III, 186b: „Ibidem domini prefati Serenissimo domino Regi Polonie rescripserunt ad litteras sue Serenitatis."