XXV.  MIKOŁAJ KUROWSKI.

 Skoro tylko wieść o zgonie arcybiskupa Dobrogosta doszła do uszu króla Władysława, niebawem wyprawił gońców do kapituły gnieźnieńskiej, ażeby następcą zmarłego wybrała ulubieńca swego, biskupa kujawskiego, Mikołaja Kurowskiego. Woli królewskiej stało się zadosyć, gdyż w końcu roku 1402 zgromadzeni na wybór prałaci i kanonicy jednomyślnie głosy swoje na biskupa Mikołaja oddali. Papież Bonifacy IX uwzględniając usilne prośby króla Władysława bullą wydaną w lutym roku 1403 nie tylko elekta na arcybiskupstwo potwierdził1), ale przez dwa lata pozwolił mu pobierać dochody z biskupstwa kujawskiego2).

 Kurowski urodził się około roku 1355 we wsi dziedzicznej Kurowie pod Bochnią w ziemi krakowskiej z ojca Klemensa, którego Paprocki hrabią być mieni3), z matki Katarzyny4). Wszyscy heraldycy nasi zaliczają go do herbu Srzeniawa5), co i Długosz czyni, gdy mówi o przeniesieniu jego z biskupstwa kujawskiego na arcybiskupstwo gnieźnieńskie 6), lubo przy opisaniu promocyi jego na biskupstwo poznańskie w roku 1394 herb Nałęcz mu nadaje7), w czem się widocznie pomylił. Nauki odbył w Krakowie, gdzie w roku 1885 uzyskał stopień

 1) Archiv. Capit. Gnem. Nr. 275: „Datum Rome V Kal. Februarii Ponti-ficatus nostri anno 13." — 2) Długosz 1. c. lib. X, 173. — Paprocki 1. c. str. 198. — Damalewicz, Vitae Vladisl. Episcop. str. 275. — 3) Herby str. 198. — 4) Tamże. — Okolski, Orbis Polon. t. III, 132. — Niesiecki 1. c. II, 749. — 5) Paprocki 1. c. str. 198. — Okolski 1. c. III, 132. — Niesiecki 1. c. II, 749. — 6) Hist. Polon. lib. X, 173. — 7) Tamże lib. X, 144, — Długosz myli się także co do roku wyniesienia Kurowskiego na biskupstwo poznańskie, co nastąpiło w roku 1395, a nie 1394.