561

 kowie przybrali od wsi dziedzicznej Skotniki, położonej w obwodzie i powiecie sandomirskim nazwisko Skotnickich, używając jednakże zwykle przydomku herbowego Bogorya 1). Urodził się z ojca Piotra 2), zapewne w wsi Skotnikach, około roku 1276, gdyż według świadectwa spółczesnego kronikarza i długoletniego powiernika swego, Jana z Czarnkowa, przy śmierci, która nastąpiła roku 1376, liczył sto lat wieku 3). Wychowany starannie pod okiem rodziców, oddany został do szkół krajowych, które ukończywszy, udał się na dwór króla Władysława Łokietka, który go równie jak i syn jego, Kazimierz, dla jego wielkiego rozsądku i nieposzlakowanej zacności nieograniczonem zaszczycał zaufaniem. Bawiąc nieodstępnie przy boku rycerskiego Łokietka, dzielił z nim życie obozowe, i lubo już natenczas stan duchowny sobie był obrał, w ciężkich przygodach i licznych wojennych wyprawach przypasywał miecz do boku i dobywał go w niebezpieczeństwach ku obronie życia ukochanego monarchy, a niejednokrotnie stawiał dzielnie czoło najezdzcom rodzinnego kraju i wrogom swego narodu. Brał też niezawodnie udział w owych krwawych rozprawach z Brandenburgczykami, Prusakami, Ślązakami i Mazurami, i nie pozostał nieczynnym, gdy ziomkowie jego kiedykolwiek z nieprzyjacielem w zapaśniczych znajdowali się obrotach. To przypuszczenie nasze opieramy na przechowanym w archiwum kapituły gnieźnieńskiej dokumencie z dnia 16 października roku 1335 w Awinionie przez Stanisława z Krakowa, Dominikanina, penitencyarza papieża Jana XXII, wystawionym, w którym go z polecenia biskupa albańskiego, Gaucelina, przełożonego peniten-cyaryi papiezkiej, po rozpoznaniu rzeczy dyspensuje od nieregularności (irregu-laritas), ściągniętej na siebie przez palenie, łupieztwo, zabory, pustoszenia i wyludniania4), co się niewątpliwie ściąga na udział jego w wyżej wspomnianych

 Niesiecki przydaje, ze tego Michala czytal na przywileju klasztoru świetokrzyskiego z roku 1069 i na rychlejszym przywileju klasztoru trzemeszenskiego. Dlugosz wy-chwala ród Bogoryow, ze byli zawsze hwnani et tractabiles. Za czasów Kazimierza Sprawiedliwego iyi znakomity wojewoda sandomirski, Mikolaj Bogorya, dobroczynca szczególniejszy klasztorow miechowskiego i koprzywnickiego. — 1) Na dniu 3 pazdzier-nika roku 1323 Paweł Bogorya, dziedzic wsi Skotnik, uczynił zamianę z biskupem krakowskim Nankierem, biorąc od niego pewne grnnta w tejze wsi, a ustępując mu laki położone pomiędzy jeziorem Skotnickiem a lasem zwanym Ostrołęka (Kodeks dypl. katedry krak. I, 162). — 2) Theiner 1. c. I, 368: „Jaroslai Pebri archidiaconi Cra-coviensis." — 3) Kronika Jana z Czarnkowa w Monum. Pol. histor. t. II, 672. — 4) Archiv. Capit. Gnesn. Nr. 104. Kod. dypl. wielkopl. II, 477: „Universis presentes litteras inspecturis, nos frater Stanislaus de Cracovia Ordinis Predicatorum, domini pape penitenciarius salutem in Domino sempiternam. Noverit universitas vestra quasdam pa-tentes litteras reverendisimi in Christo patris et domini Gaucelini Dei gratia episcopi Albanensis, penitenciarie domini nostri pape curam gerentis, omni vicio et suspicione carentes, eius sigillo cum pendenti, ut prima facie apparebat, sigillatas, nos recepisse qnarum tenor sic incipit: Gaucelinus, miseracione divina episcopus Albanensis, religioso viro fratri Stanislao de Cracovia, Ordinis fratrum Predicatorum, domini Pape peniten-ciario, salutem in Domino. Sua nobis Jaroslaus, archidiaconus Cracoviensis, lator pre-sencium, peticione monstravit, quod ipse olim, prout tibi exponet, fuit prout adhuc est, racione bonorum temporalium et patrimonialium, que in regno et sub rege Polonie obtinet, obstrictus  etc.    Nos  igitur   auctoritate  domini Pape,  cuius penitenciare curam gerimus,

71