JAN I. albo JANIK.

 Naprzeciw Długoszowi, autorom Katalogów Arcybiskupów Gnieźnieńskich, oraz wielu spółczesnym im pisarzom polskim i zagranicznym, którzy bezpośrednim następcą arcybiskupa Jakóba ze Żnina kładą Jana I albo Janika, sam tylko Damalewicz stawia pomiędzy obydwócb Piotra II, uwiedziony przywilejem fundacyjnym klasztoru lędzkiego z dnia 23 kwietnia roku 1145, w którym pomiędzy świadkami na pierwszem miejscu figuruje Petrus Archiepiscopus S. Gnesnensis Ecclesiae1). Uważając ten dokument za autentyczny, położył śmierć Jakóba ze Żuina w roku 1144, aby zrobić miejsce Piotrowi w roku 1145 w urzędzie arcybiskupów gnieźnieńskich, nie mając żadnych innych istnienia jego dowodów2). Tymczasem nowsze badania wykazały najdokładniej, że ów przywilej fundacyjny z roku 1145 jest niezgrabnym falsyfikatem z wieku XIV podrobionym na modłę oryginalnego przywileju fundacyjnego klasztoru lubiąskiego (Leubus) z roku 1175, jak porównanie tekstów jasno wykazuje. Data przywileju nie zgadza się ani z indykcyą, epaktą, ani z świadkami. Na rok bowiem 1145 przypada iadykcya VIII, nie IX, epakta XXV, nie VI.

 1) Series Archiep. Qnean. f. 91. 92. Kod. dypl. wielkpl. I, 15. 16. Rzy-szczewski i Muczkowski 1. c. t. I, Nr. 1. — 2) Series Archiep. Gnesn. f. 90: „Ult a catalogo Archiepiscoporum longo usu recepto in consignanda successione illorum, Petrum II hic reponendo discederem, de gesto per Jacobum Zninium Archiepiscopatu biennium detra-herem, privilegiwn fundationis monasterii Landensis me gravissime movit, cuim hic exem-dlum subiicio".