W S T Ę P XV art. 39); Zegrze i Rataje (woj. poznańskie) z 1733 r. (projekt, nr 27, art. 118); Dębiec (woj. poznańskie) z 1737 r. (nr 28, art. 19); Zegrze (woj. poznańskie) z 1745 r. (nr 29, art. 35); Rataje (woj. poznańskie) z 1745 r. (nr 30, art. 37); Duliniewo (woj. inowrocławskie) z 1754 r. (nr 32, art. 40); wsie stołowe bi- skupstwa chełmińskiego z 1758 r. (nr 34, art. 120); Gruczno (woj. pomor- skie) z 1763 r. (nr 35, art. 112); Pawłow czyli Merecz (woj. wileńskie) z 1771 i 1791 r. (nr 38 i 39) Z poprzednio wydanych nie wciągnięto do tego wydawnictwa ustaw wiejskich, wydanych przez B. Ulanowskiego w tomach XI i XII Starodawnych Prawa Polskiego Pomnikach jako ogłoszonych poprawnie i w wydawnictwie łatwo dostępnym oraz wydanej przez Lemana ordynacji dla Ellerwaldu (ob. str. XII) jako mającej więcej miejski charakter. Dla kompletu zaś przedrukowano wszystkie inne już wydane teksty, gdyż są trudniej dostępne, sięgając o ile moż- ności do rękopisow lub drukow wspołczesnych, o ile zaś to nie było możliwe, opierając się na wydaniach poprzednich. Weszły więc do tego wydawnictwa wilkierze, ogłoszone drukiem za czasow dawnej Rzeczypospolitej dla następują- cych wsi: klasztoru oliwskiego z r. 1616 (nr 7), ekonomii szawelskiej z r. 1684 (nr 18), Żuław malborskich z r. 1676 i z przed 1723 r. (nr 43 i 24), starostwa tu- cholskiego z r. 1749 (ob. nr 31), starostw puckiego i mirachowskiego z r. 1767 (nr 37 i 38), dobr ostrogskich z r. 1790 (nr 40), oraz wilkierze ogłoszone w XIX—XX w. dla wsi: klasztoru kartuskiego pod Gdańskiem z około 1600 r. (nr 5), Tuchli z 1620—3 (nr 9), Rudna z 1631 r. (nr II), Gietrzwałdu z przed 1639 r. (nr 13), Gumienic i Straszniowa z 1679 r. (nr 17), majętności suskiej z 1696 r. (nr 20), wsi szlacheckich biskupstwa chełmińskiego z 1756 r. (nr 33), wreszcie Jonnego i Elżbiecina z 1765 r. (nr 36). Nie podano wilkierzy, znanych literaturze, ale ktorych tekstow na razie nie dało się odszukać, mianowicie tyczących się wsi: Gołębiewo, Szembruk, Zajączkowo. Montawa, Michale, Gorna i Dolna Grupa, Mniszek, Kossowo, Krystkowo, Przechowko (ob. wyżej str. XIII). Nadto na początku (jako nr i) ogłoszono drukiem w tym wydawnictwie nieznany dotąd statut ziemi ruskiej z połowy XV wieku, pomnik mający zgoła więc inny charakter, ale zawierający prawie wyłącznie przepisy tyczące się ludności wiejskiej.