16 WILKIERZ DLA WSI GIETRZWAŁDU Z I MARCA 1676 R. 161 16. I marca 1676 r. Wilkierz kapituły fromborskiej dla wsi Gietrzwałdu. Oryg. Rękopis (własność prywatna), małe 8°, kart 14., na pierwszej stronie tytuł, drtięa niezapisana, na końcu tekstu inną ręką podpis. Wilkier ditrichswaldzki1 za instancją JMści księdza Waw- rzęca Ludwika z Demuth kanonika warmińskiego, oficjała gdańskiego, administratora olsztyńskiego etc., od wielebnej kapituły nadany całemu powiatu olsztyńskiemu na porządek, zgodę i jedność, aby pod winą na urzędach szołtysow iradz- kich był chowany i trzymany, odnowiony roku pańskiego 1676 d. I martii. Artykuł 1 2. Przestroga szołtysow i wszytkiego gminu. Szołtys, ktory urząd, prawo, buks, wielkier albo ustawy wieskie przymuje, ma za stołem na przedniejszym miejscu z radzkiemi zasieść w słusznym i przy- stojnym ubierze, to jest w suknej albo w inszym tym podobnym, byle nie w gomolem a krotkiem kożuchu albo kabacie. Inszych czasow zasieść może w ubierze, w jakim mu sie upodoba. Także inszy gospodarze, ktorzy do wiel- kieru na szołtystwo przychodzą, mają mieć przystojny ubior pod winą do buksu 5 gr. Artykuły 2—31 powtarzają z niewielkiemi zmianami, nie tyczącemi sie tre- ści, artykuły 1—30 wilkierza gietrzwałdzkiego z 1639 r. (ob. nr 13), brak arty- kułu nienumerowanego, ktory następuje w wilkierzu z r. lojp po artykule 30, poczem znowu artykuły 32—71 powtarzają artykuły 31—70 z wilkierza z 1639 r. Na końcu idą następujące dodane nowo artykuły nienumerowane; 72. O opiekunach. Kto niemownym formundrem jest, ten przy bytności kilku ludzi ma dać spisać, co jest, według szacunku, a to pismo ze dwiema radzkiemi odda- dzą panu staroście, ktory w księgę da wpisać; a ten formund co rok w na- znaczony dzień rachubę odda panu staroście. A oddał dobrze, to go w księgę pana starosty wpiszą, a kiedy niedobrze, to dziatkom dobrze uczynić musi i od formundstwa oddalon, aby dzieci były upatrzone i sprawiedliwych mieły formundrow, żeby przez ich nieopatrzność potym zatym sie nie zniszczyły dzieci. 16. 1 Gietrzwałd, ob. str. 122 dop. I. 2 Jest to dopisek na końcu wilkierza gietrzwałdzkiego z 1639 r., tu przejety jako artykuł i; ob. str. 130. Archiwom Komisji Prawniczej. T. XI. 21