1764 321 mieć ją raczył. Oświadczyć i to mają najjaśniejszemu panu, że jako ziemia nasza przed elekcyą jeszcze nie o innym dla siebie myśliła monarsze, tak przy tym, którego digitus Altissimi wytknął1 oczywiście i na tronie naszym polskim osadził, oraz przy jego dostojeństwie życia i fortuny wszyscy obywatele ziemi naszej ochoczo sakryfikować są gotowi. 3. Przy najgłębszem podziękowaniu za pieczą i staranie cale ojcowskie w tern, żeby Rzpta zwyczajnych w czasie bezkrólewia nie doznała skutków, że i ziemia nasza halicka od wznieconych pożarów ocalona i przez wprowadzenie wojska rossyjskiego ochroniona została, że jednak niektórzy obywatele od tegoż samego wojska rossyjskiego znaczną ponieśli szkodę, ażeby przyzwoitą mogli mieć rekompenzę, protekcjonalnej łaski J. Kr. Mci p. n. m. IMć pp. posłowie dopraszać się będą. 4. Na ostatek dla uszczęśliwienia całej ojczyzny spodziewając się i od innych województw równego żądania IMć pp. posłowie nasi do majestatu J. Kr. Mci suplikować mają, ażeby wielce wysokiem i przezornym staraniem swoim niezawodne sejmów skutki i dochodzenia pod pano­waniem swoim miewał zawsze, a z tej miary zmartwioną i bardzo ukrzywdzoną ojczyznę dobrotliwie pocieszył. Działo się w Haliczu, in loco consultationum solito, dnia 29 miesiąca października 1764 r. Andrzej Rola Janicki, sędzia grodzki żydaczewski, marszałek koła rycer­skiego ziemi halickiej i powiatów do niej należących trembowelskiego i kołomyjskiego. Jakób z Niedrzwicy Gurski, komornik graniczny halicki, assessor z tejże ziemi. Antoni Witosławski, regent ziemski przemyski, assessor z powiatu trembowelskiego. Maciej Uruski, regent grodzki halicki, assessor z powiatu kołomyjskiego. Fasc. Cop. Castr. Hal. 285 nr. 561. 321. Halicz, 29 października 1764. Instrukcya sejmiku ziemskiego posłom do prymasa. 1. Instrukcya W. IMć pp. Franciszkowi Nielepcowi, chorążemu znaku pancyrnego JW. IMci p. Branickiego, starosty halickiego i Janowi Gościmińskiemu, cześnikowiczowi nurskiemu po­słom do JO. książęcia IMci Władysława Łubieńskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego, prymasa i pierwszego książęcia Korony polskiej i W. Ks. litewskiego od prześwietnej ziemi halickiej dana. 2. Wyrażą najprzód IMć pp. posłowie prymacyalnej JO. księcia IMci godności imieniem prześwietnej ziemi halickiej zupełne uszanowanie i rekognicyą. 3. Oświadczą jako najdostateczniej należytą wdzięczność za podjęte z wielorakim azardem fatygi i prace około dobra publicznego. 4. Wypełnią konieczny słuszności obowiązek przyznania wielkiemu zdaniu i przewyż­szającej pochwały wszelkie w miłości ojczyzny tegoż JO. księcia IMci prymasa gorliwości, że te gwałtowne nawainości, które podczas przeszłych bezkrólewiów morzem całem na ojczyznę naszą wylewać się zwykły, nie tylko nas teraz nie pogrążyły, ale owszem do tak pożądanego spokojności doprowadziły portu. 5. Wielbiąc wszechmocną, królestwom królów rozdającą Opatrzność, pierwsze po niej uczynią dzięki prymacyalnej jego dostojności, że wiekiem blisko całym pożądaną Piasta satysfakcyą przy usilnej kooperacyi swojej z powszechnem serc wszystkich ukontentowaniem dopełnić raczył. 6. Na tern treść wdzięczności swojej umocnią, że osierociały tron polski nie innym przez nominacyą swoją zaszczycił monarchą, tylko tym, którego do korony wypielęgnowana 1 W rkp. wytchnął.