182      IX. RYSUNEK I BARWA.

wszystkie czynniki prawdziwie pięknego kolorytu. Wyobraźnia jego wciela najwznioślejsze pomysły bezpośrednio w kształty barwne. Barwy są tern dla jego ducha, dla jego myśli, uczuć i poruszeń wewnętrznych, czem są słowa dla poety:— znakiem zmysłowym treści umysłowej. On duma, marzy, myśli w barwach. Ich blask i piękność staje się nieodłącznym wyrazem wszelkich żywszych polotów jego fantazyi; każdy nastrój jego ducha kojarzy się jak najściślej z rysami charakterystycznemi barw. Bez barw nie może żyć duchowo.

 U kogo wytwory wyobraźni nie mają tej barwności, dla kogo malowniczość nie jest koniecznym warunkiem najidealniejszego nawet piękna:—ten może być wprawdzie genialnym budowniczym, rzeźbiarzem, lub też myślicielem, — ale nigdy nie będzie prawdziwym malarzem. To też arcydzieła sztuki malarskiej, poczęte w duchu najbardziej genialnym, zawsze działają zarazem na oko urokiem swych barw, są zawsze na wskroś malowniczemi. Za dowód służyć mogą wspomniane powyżej utwory we wszystkich rodzajach stylu malarskiego.