IX. RYSUNEK I BARWA.     159

2. Znaczenie barwy w malarstwie.

 Malarstwo jest sztuką barw. Barwa stanowi życiowy, organiczny czynnik malarstwa. Ztąd pochodzi zasadnicza doniosłość kwestyi o znaczeniu barwy w malarstwie. Stosownie do różnych w tym względzie pojęć, utwory malarstwa przyjmują różny charakter artystyczny.

 Wszystkie poglądy na tę kwestyę sprowadzić można do trzech głównych, jakiemi są: naturalistyczny, kolorystyczny i stylistyczny. Pierwszy z nich widzi zadanie malarstwa w nadaniu przedmiotom ubarwienia, naśladującego wiernie samą naturę, bez względu na to, czy jest piękną lub szpetną; drugi domaga się przedewszystkiem ubarwienia efektownego i w tym celu dobiera sobie odpowiednie przedmioty; trzeci wreszcie pogląd kładzie główny nacisk na poprawność kompozycji i doniosłość przedstawionej treści, od ubarwienia zaś wymaga, aby jako środek pomocniczy stosowało się do tych momentów.

 Każdy z tych poglądów podnosi jeden z koniecznych czynników kolorytu artystycznego. Prawda, piękność i stosowność barw, — oto wymagania zasadnicze, które w równej mierze właściwie każdy artysta uwzględnić winien. Wymaganiom tym czynią też wszechstronnie zadość wszyscy pierwszorzędni mistrzowie malarstwa. MICHAłA ANIOłA MOżNA POD WIELOMA WZGLęDAMI NAZWAć NATURALISTą, ALE JEST ON ZARAZEM I KOLORYSTą I STYLISTą W POWYźSZEM OKREśLENIU. ŻYWOść I BLASK KOLORYTU TYCYANA powszechnie są znane, ale nikt mu nie zarzuci braku prawdy lub stosowności w doborze i ubarwieniu przedmiotów. RAFAEL działa na widza przedewszystkiem wzniosłem »pojęciem, szlachetnością kompozycyi i stosuje do tych czynników swój koloryt, który pomimo to posiada