154      IX. RYSUNEK I BARWA.

wych i kształtów w oderwaniu od towarzyszących im w rzeczywistości wrażeń barwnych — jest rysunek.

1. Rysunek.

 Dla odtworzenia prawdopodobieństwa przestrzeniowego, plastycznego, rysunek posiłkuje się trzema środkami, jakiemi są :

 1). Kontury, T. j. zewnętrzne zarysy każdego przedmiotu, wchodzące w skład całości rysunkowej;

 2)     



Perspektywa, t. j. zaznaczenie stopniowego usuwania się przestrzeni w głąb, w dal, przez co obejmujemy cały obszar przedstawionej przestrzeni oraz wzajemny do siebie stosunek przedmiotów w niej ustawionych, i

 3)     



Cieniowanie, t. j. wyróżnienie miejsc oświetlonych przedmiotów od miejsc nie oświetlonych, czyli pozostających

w cieniu, wskutek czego przedmioty nabierają w oczach naszych okrągłości, bryłowatości, plastyki.

Przy pomocy tych środków widzimy w rysunku przedmioty tak, jak się nam przedstawiają w rzeczywistości, brak im tylko ubarwienia.

 Technika właściwego rysunku przy uwydatnieniu po-  wyższych momentów polega jedynie na rozprowadzeniu różnych linij. Linie kontur obwodzą kształty przedmiotów, widziane jakby na płaszczyźnie; linie perspektywy nakreślają się według pewnych zasad matematycznych, wynikających z praw działania światła i ustroju oka, których wykład nie należy do naszego przedmiotu. Cieniowanie zaś uskutecznia się za pomocą różnych odstępów pomiędzy liniami, pokrywającemi przedmioty. W miejscach jasnych linie rozchodzą się bardziej, w miejscach zaś ciemnych, znajdujących się w cieniu, linie zbliżają się coraz więcej do siebie, aż się w końcu zupełnie ze sobą spływają.