et actionis naturam respondere tenebitur. Alioquin, si nominatus eum non intereesserit, vel intercedens in continenti respondere noluerit, primus ille, qui citatus et conventus est, respondere compellatur. C 252. In quibus et aliis hereditariis quaestionibus, si per citatos et conventos nominati nostram vel iudicum sibi competentium iurisdictionem declinare voluerint, nolentes eorum quaestiones et causas in se suscipere, decernimus: quod ex tunc praedicti citati et conventi, si respondere noluerint, cuiuscunque status et conditionis existant, habeantur pro convictis. Idem ibidem. C. Cum actor. fol. XXIII. sic illustratum est. C. M. syntag. art. 66: De illo qui agit contra aliquera iure Theutonico et reconventione pariter. VL. 28. C. 253. Cum omni iure actor forum rei sequatur, statuimus: quotl si actor contra reum suas dirigat actiones coram iudicio reo competenti, reus in eodera iudicio actorem super aliis actionibus similibus vel dissimilibus reconvenire non potest, sed suas lites, causas et actiones coram iudicio actori competenti cum voluerit prosequatur. Quod in omnibus iudiciis regni nostri uniformiter volumus observari. Idem ibidem. C. Cum secundum patrum. fol. XXIII. sic illustratum est. C. M. syntag. art 69: De illis qui habentes ius Theutonicum utuntur Polonico. VL. 28. C. 254. Cum secundum leges et decreta patrum privilegium meretur amittere, qui permissa sibi abutitur potestate, et plerique subditi nostri in oppidis et villis eorum ex nostris et praedecessorum nostrorum privilegiis et indultis ius Theutonicum habentes eodem iure non utuntur, sed secundum ius Polonicum subditos suos iudicare consueverunt, ideo statuimus: quod si in aliquo oppido aut villa ius Theutonicum venit in abusum, incolae eiusdem villae contra agentes, eo iure deinceps se tueri non valebunt. Et si in eadem villa vel oppido crimen aliquod commissum fuerit, non Theutonico sed illo, quo villa vel oppidum utitur, iure tale crimen iudicari et definiri debebit. C. 255. Exceptis tamen homicidiis, vulneribus, stupris et oppressionibus virginum ac mulierum, pro quibus cives, oppidani, villani et domini eomm iure Polonico iustitiam ministrare tenebuntur, actores suam intentionem ad probandum admitteudo, privilegiis super ius Theutonicum illis concessis non obstantibus quibuscunque.