(§. 1.) Constitucio de vita et honestate clericorum, quatenus in conspectu dei puro corde et mundo corpore saeramenta ecclesiastica valeant ministrare 1. Cum diuinis cultibus mancipandi tales esse debeant, qui digne possint tractare dominica sacramenta, ideoque statuimus et hortamur in domino, ut clerici a vita wlgari seclusi, a mundi voluptatibus et delicijs lubricis, crapula et ebrietate prorsus abstineaut; non spectaculis nec pompis intersint; joculatoribus, ystrionibus, goliardis et buffonibus non intendant, nullaque eis, sub pena excommunicacionis, dona tribuant; turpium lucrorum occupaciones fraudisque .cujusuis studium non appetant; amorem pecunie, quasi cunctorum materiam criminum fugiant; secularia officia et negocia abnuant; honoris gradum per ambicionem non querant, et se in officijs ecclesiasticis et alijs bonis studijs exerceant diligenter; doctrine, leccionibus, psalmis, ymnis, canticis et alijs diuinis laudibus jugiter incumbant; pro beneficijs medicine dei munera non capiant; dolos et coniuraciones caveant; odium, emulaciones, obtrectacionem, atque inuidiam fugiant; non vagis oculis, unde qualitas cordis designatur, non petulanti fluidoque gestu incedant, sed pudorem ac verecundiam mentis, simplici habitu pudicoque incessu ostentent; non lingua effreni vocibus perstrepent, sed mitissima verborum prolacione utantur; coronam, tonsuram, et vestes deferant suo proposito congruentes; feminarum suspectarum frequentaciones et cohabitaciones fugiant, castimoniam quoque inuiolati corporis perpetuo conseruare studeant, sollicite sathagentes, ut2 in se ostentent splendorem pietatis ac virtutum graciam renitentem, per quod bene vivendi doctrinam populis administrent. (§. 2.) Qui impedit homines transeuntes ad bona ecclesie de bonis militum, excommunicatus est ipso facto 3. Licet sacrorum canonum prouisione utiliter sit statutum, quod omnes, qui contra libertatem ecclesiasticam vel utilitatem ecclesie aliqua presumunt condere statuta, excommunicacionis sint ipso facto sentencia innodati, tamen quia nichil prodest esse jura in civitate 4, nisi sit, qui ea tueatur, statuimus, ut quicunque iuxta statutum 5, quod ex prauitate pocius, quam ex 6 equitate in terris Polonie introductum est, homines libere condicionis, de bonis quibuscunque ad bona ecclesie transire volentes, bonis eorum spoliare, aut aliqualiter presumpserit inpedire, cum ipso facto excommunicatus existat, si commonitus ablata, que abstulit, non restituerit, vel ab impedimento huiusmodi cessare noluerit infra certum terminum sibi per dyocesanum Episcopum statuendum, excommunicatus publice authoritate ejusdem dyocesani tamdiu debeat nunciari, donec ablata restituat, et ab impedimento, quod prestitit, resipiscat. (§. 3.) Quamuis in omnibus peragendis causis et negocijs, procurator legittime constitutus personam sui domini representet, tamen potestates et Judices seculares, in causis, quarum cognicio ad ipsos pertinet, prelatorum ecclesie et aliarum personarum ecclesiasticarum ac ipsamm ecclesiarum, capitulorum, collegiorum, conuentuum seu monasteriorum procuratores, per litteras authenticas sufficientissime constitutos, agere coram ipsis vel defendere non adraittunt, juris beneficium et defensionis copiam predictis omnibus injuste et indebite auferentes; et nichilominus principales personas, talium procuratorum pre- 1) W oryginale tego nadpisu nie tna. Sam zaś artykut ten pierwszy, jest po większej części dosłownem powtorzeniem kanonu 3. Distinct. XXIII. w Dekrecie Gracyana. Porownaj tcz: cap. 15. X. de vita et honest. (3. 1.).— 2) ut, opuszczone w Synodyku.— 3) Nadpisu lego w.oryginale nie ma. W Synodyku zaś, procz tego, jest jeszcze na marginesie rubryka: Nota, eontra impedientes homines transire volentes ad bona ecclesic.— 4) prodest jura condere, nisi, Synodyk. Słowa tego ustępu są, z cap. 3. de elect. in VIto (1. 6) — 5) statuta (!), Synodyk. — 6) quam equitate, Synodyk.