XI. Uchwały prawa zwyczajowego Ziemi Sochaczowskiej, O STOSUNKACH SPORNYCH CHRZEŚCIAN Z ŻYDAMI, spisane snadz w Sochaczowie, między rokiem, 1426 a 1455. I. Itera dum Judaeus aliquem terrigenam per citationem vel per praeconem ad judicium attrahit seu evocat, tunc sub primis terminis terrigena debet luore seu pati duplices sex marcas; et tunc Judaeus nihil debet de poenis sex marcarum levare, sed judicium totum debet recipere. Et si 1 Judex cum dignitariis pro tribunali residens decernet, vulgariter „skaże", eidem nobili, ut in duabus septimanis easdem pecunias [solvat, tunc solvere debet Judaeo pecunias 2] cum usuris, sub poena quinquagenali 3, et Judaeo sub Piętnadzieś-cia.— Sed si 4 iterum terrigena Judaco pecunias non solverit, super tertium et quartum terminum 5, extunc post talem tertiam poenam quinquagenalem et Piętnadzieicia tertiam, ipsi Judaeo debet dare intromissionem in bona mobilia et immobilia illius turrigenae; quac 6 debet Judaeus tenere et possidere tamdiu, donec pecunias capitales et usuram, et tripiex Piętnadziescia praefatus terrigena eidem Judaeo solvet. Sed quam cito Judacus citat nobilem ad judieium, tam cito Judaeus usuram non debet levare super tcrrigenam; quia loco usurae capit Pięćnadzieścia. Tantummodo post triplicem poenam quinquaqenalem, et post triplex Piętnadzieicia, eidem Judaeo debet dari intromissio in bona nobilis; et propter hoc 7 Judaeus super omnes terminos nobilem debet citare. *) Po poprzedzającym Statucie, następuje w kodexie D V. przywilej żydowski Bolesława Pobożnego Xcia Kaliskiego, potwierdzony przez Kazimierza Wgo w roku 1334 Nazwa i tytuł potwierdzającego Króla, przekręcone w nim na: Nos Boleslaus dei gracia Dux Mazovie, nec non terrarum Crarovien., Sandomirien., Siradie, Lancicie, Cuyavie, Pomorieque dominus, et heres Russie; a w tem niezgrabnem przekręceniu, ukrywa się może ślad, iż potwierdzicielem przywileju owego, mógł być w Mazowszu Xże Bolesław na Warszawie i Czersku, który w r. 1446 przez Panów polskich chwilowo na Króla był wy­bran i obwieszczon. Text przywileju w rękopismie, niewiele się różni od tego, który według Łaskiego przejął Bandtkie w Jas polonicum: odmiany zaś nieco ważniejsze, znów najczęściej zgodne są z le	em kodexu B II, który podał Bandtkie w przypisach. Dzień daty przywileju Bolesława X. Kaliskiego, t. j. nazajutrz po Wniebowzięciu N. P. Maryi, wyrażony jest w kodexie D V. na: »VIImo Kalend. Septembris , w Łaskim zaś na: octavo. Jedno i drugie jest błędem; bo według kalendarza z r. 1204. ra­czej by być powinno: XVIImo kal. Sept. Lecz w D V. błąd mniejszy, bo w nim tylko omyłkę pi­sarza dośledzić można. Potwierdzenie przywileju kończy się w kodexie na słowach: Datum per providum virum Andream Advocatum Supremi Juris Theuthonici Castri, alias Zupparii Salis, nec non telo- neatoris Sandomiriensis, in crastino Dominice Jubiłate, Anno domini Rok opuszczony. Jestto więc wcale inne datum, nie to , co u Łaskiego; jest zaś oczewiście nierównie późniejsze, może nawet z XVgo wieku, i niewiedzieć zaiste, zkąd się przy tem potwierdzeniu wziął Wójt, w miejscu wzmianek samym Kanclerzom zwykłych.— Tuż po przywileju żydowskim następują w rękopismie wręcz przyłączone do niego Uchwały, które w tem miejscu podajemy. Że są Sochaczowskiemi, i z czasów Władysła­wa Igo Xięcia na Płocku, to treść ich wskazuje. 1) Et sic (!) - 2) Słowa w klamrze na domysł mój przydałem; bo oczewiście tylko coś podobnego bra­kować mogło— 3) Dorozumiane przynajmniej tu są wyrazy: Domino Duci; - quinquagentali ma kodex.— 4) Nam si,— 5) super tercium quartum; extunc,- 6) et debet (!)— 7) et hoc (!) 37.