Łucka. Wś Ż. Wielki 70 dm. , 560 mk. ; Ź. Mały 44 dm, 305 mk. ; kol. Ż. 29 dm. , 480 mk. Żełudki, wś, pow. zasławski, 55 dm. , 465 mk. Żemajduki, mylnie Żamajtuki t. XIV. Żemielińce, wś, pow. ostrogski, 45 w. od Ostroga, 117 dm. , 1101 mk. Żerdele, wś, pow. żytomierski, 51 w. od Żytomierza, 59 dm. , 415 mk. Żerebcow, chutor przy Bałabanówce, pow. lipowiecki. Żerebiacze, urocz. , pow. nowogradwołyński, gm. Żołobne. Żerebiecki, chutor, pow. żytomierski, gm. Cudnów, 7 dm. , 69 mk. Żerebiłówka, wś, pow. nowogradwołyński, 22 w. od mta pow. , 80 dm. , 451 mk. Żerebki 1. wś, pow. starokonstantynowski, 22 w. od mta pow. , 158 dm. , 793 mk. 2. Ż. Małe, wś, tamże, 56 w. od mta pow. , 115 dm. , 638 dm. 3. Ż. Wielkie, wś, chutor, tamże, gm. Kupiel nie Szmyrki, 53 w. od mta pow. Wś 153 dm. , 808 mk. ; chutor 1 dm. , 3 mk. 4. Ż. , wś, pow. żytomierski, gm. Januszpol, 68 w. od Żytomierza, 227 dm. , 1502 mk. Żerebki Szlacheckie, wś, pow. skałacki, dawniej obwód tarnopolski, niegdyś pow. trembowelski ziemi halickiej. Leżą o milę na północ od Skałata u stóp pasma Miodoborów, które obecnie z lasów ogołocone, białemi wapiennemi skałami sterczą wysoko ponad poziom Podola. Na jednej z tych skał do Ż. należących, znajduje się kamień ociosany bardzo dawny z napisem niezrozumiałym, w ziemię zapadły. U podnóża tych skał była łąka i stawek, obecnie zanikły. Często tu wyorują dawne monety. Wzdłuż wsi były jeszcze dwa stawki, również już nieistniejące. Pewne skały zatrzymały tu jeszcze pierwotną nazwę Miodoborów Toutry czyli Tołtry, jedno pole w Ż. zachowało turecką nazwę KaraManda. Są tu ślady dawnej osady i wyorują stare kafle, oręże, monety. Ż. wchodzące w skład ststwa trembowelskiego, należały najprzód do klucza Czernilowa Ruskiego, później od tegoż odłączone, przeszły w połowie w posiadanie Jakóba Cebrowskiego i jego spadkobierców, z których Aleksander, Kilian i Anna w r. 1640 odstąpili swą część Mikołajowi Potockiemu, woj. bracławskiemu, po którym przeszła ta część na Mikołaja Beskiego. Część druga znajduje się w r. 1574 w posiadaniu Jana i Mikołaja Dawidowskiego. Ewa, córka Jana Dawidowskiego, a żona Mikołaja Brzeskiego, ststy kamienieckiego zostawiła Ż. synowi Abrahamowi, po którym część ta przeszła na Marcina Lubienieckiego. Część Mikołaja Dawidowskiego, zostając długo w jego potomstwie, przeszła w końeu. drogą wiana, na Kosakowskich i Raciborskich. Skomplikowane stosunki własnościowe prowadzą do sporów i najazdów, które Ż. pustoszyły, równie jak i najazdy nieprzyjacielskie. W drugiej połowie XVII w. , mieszkańcy zostali przez tatarów zabrani w jasyr i przez pół wieku wieś stała pustką, z czego wynikają różne spory graniczne. W drugiej połowie w. XVII zaczyna się osada na nowo zaludniać, a Jan Kajetan Jabłonowski, wojew. bracławski, funduje w Ż. r. 1763 cerkiew. W r. 1808 Maksymilian ks. Jabłonowski ustępuje Ż. Augustowi Dzierzanowskiemu, od którego przechodzą na Antoniego Morawskiego. Syn tegoż Czesław odstępuje je r. 1824 Andrzejowi Fedorowiczowi, po którym przechodzą one na syna Alojzego, po śmierci tegoż r. 1885 przeszły na własność jego dzieci. Wł. Fed. Żerebowszczyzna, urocz, pow. nowogradwołyński, gm. Korzec. Żerechowa al. Żerochow, wś i fol. , pow. piotrkowski, odl. 21 w. od Piotrkowa. W roku 1885 fol. Z. lit. A. miał 519 morg 344 roli, 130 lasu, wś Ż os. 24, morg 287, wś Antonielew os. 51 m. 564, wś Wygoda os. 3 m. 14. Fol. Ż. lit. B. miał 221 morg. 97 roli, 51 lasu. Żerew, wś, pow. owrucki, 16 w. od Owrucza, 97 dm. , 506 mk. Żerewce, wś, pow. owrucki, gm. Żubrowicze, 63 w. od Owrucza, 174 dm. , 1091 mk. Żerewska Mielnica, chutor, pow. owrucki, gm. Chorośnia Wielka. Żerewski, chutor, pow. owrucki, gm. Kisarycze, 5 dm. , 32 mk. Żerków al. Żyrków, r. 1397 Szirkow, wś, pow. brzeski Galicya. Wspom. w dok. z roku 1361 jako włość biskupia. W r. 1397 Piotr bisk. krak. , sołtystwo w Z. w pobliżu Uszwy sprzedaje za 20 grzyw. Andrzejowi Drostowi z Janowic Kod. kat. krak. , II, 215. Żerków, miasto, pow. jarociński. M. W. ks. Strażnica Ostrów i miasto Ż. Poznań, 1891, str. 350. Żerkowice 1. , wś i fol. , pow. olkuski. W r. 1878 fol. Ż. z Kalinówką oddzielone od dóbr Lgota murowana, miały obszaru 906 morg 649 roli, 200 lasu; 10 łąk, 20 m. w wieczystej dzierżawie. 2. Ż. , pow. miechowski, par. Zębocin, ob. Żerkowice i Żyrkowice t. XIV, 782 i 895. Żerniki 1. wś i fol. , pow. kaliski. W r. 1885 fol. Ż. ma 437 morg 110 roli, 718 łąk, 115 lasu, 41 pastw. , fol. Wyganki 302 morg 287 roli. 2. Ż. Górne, wś, pow. stopnicki. W roku 1885 fol. Ż. i Grabie miały 766 morg 601 roli, 49 łąk, 100 pastw. , wś Z. os. 34, m. 207. 3. Ż. Dolne, wś i fol. , pow. stopnicki. Ob. ,, Zabytki przeddziejowe w Ż. przez Er. Majewskiego Swiatowit, t. I. W r. 1878 fol. ma 641 morg 303 roli, 137 lasu, 80 łąk, 78 wody. Była gorzelnia, młyn wodny. Wś miała 54 os. , 370 morg, 4. Ż. , wś i fol. , pow. tomaszowski. W r. 1894 fol. Ż. miał 735 morg 553 roli, 166 łąk, wś 71 os. , 854 morg. 5. Ż. , wś, pow. płocki, ob. Żyrniki t. XIV.

Żełudki

Żełudki

Żemajduki

Żemielińce

Żerdele

Żerebcow

Żerebiacze

Żerebiecki

Żerebiłówka

Żerebki

Żerebki Szlacheckie

Żerebowszczyzna

Żerechowa

Żerew

Żerewce

Żerewska Mielnica

Żerewski

Żerków

Żerkowice

Żerniki