t. II, 153, wś należała do bisk. krakow. , zaś patronat kościoła do rektora i magistrów uniwersytetu. Ówczesny kościół murowany wzniósł pleban Mikołaj Rinczowicz, magister i kanonik krakow. Wieś miała 14 łan. km. , 5 zagrod. , 4 karczmy z rolą, folwark biskupi, trzy młyny. Dziesięcinę, wartości do 20 grzyw. pobierał pleban miejscowy. Przy wsi była Wola Luborzycka mająca 12 łan. km. i karczmę. Lubosz, wś, pow. międzychodzkiKościół par. p. w. św. Bartłomieja istniał tu już w XV wieku. Wspomina go Lib. Ben. z r. 1510. Wedle wizyty z r. 1641 był murowany. Wedle wizyty z r. 1785 kościół w połowie drewniany, pokryty gontami był w złym stanie. Dziedzicem wsi był Stan. Bniński, szambelan król. Księgi kościelne sięgają r. 1699. W r. 1580 Strzelecki Jan płaci to od 10 lan. , 5 zagr. 1 osad, 2 łan. pustych, 1 kowala, 1 łan. karcz. pusty. Do tegoż Strzeleckiego należały wsi parafialne Charzewo i Chudopsice. Lubostroń, poprzednio Pilatowo, wś, pow. szubiński Przyj. ludu, 1836 r. , str. 305. Lubotyń, w XIII w. Lubotiny, wś, pow. łomżyński. Dawna włość bisk. płockich, należąca do kościoła w Zuzoli. Mylnie powołano w opisie tej wsi V, 448 akt podany w Kod. dypl. pol. , gdyż takowy się odnosi do L. w powiecie kolskim. Lubowice, r. 1228 Lupzesko, r. 1389 Lubeisdorp, r. 1579 Lubstorp, dziś Lubsdorf, wś, pow. wałecki. Starożytna osada w kasztelanii wieleńskiej, wspom. w dok. z r. 1228, jako centr znacznego pustego obszaru nadanego klasztorowi w Lubiążu. Przy wsi jezioro Lupzesco. Według dok. z r. 1389 było tu 11 łan. osiadłych, dających dziesięcinę bisk. poznańskiemu. W r. 1579 Stan. Tuczyński płaci tu od 8 półłan. , 1 zagr. , karczmarza, kowala i pastucha K. W. , n. 121, 147, 1284. Lnbowicz, wś w pobliżu rzki Nurca, pow. mazowiecki. Wymieniona w liczbie włości kościoła płockiego, w dok. z XIII w. Lubowicze, okolica, pow. bielski gub. grodz. , w dawnej ziemi drohickiej, gm. Narojki, par. katol. Ostrożany, 45 w. od Bielska, 131 dz. Gniazdo Lubowickich. Wspom. w dok. z roku 1509 i następnych, jako włość ziemi drohickiej Kapica, Herbarz 240. Lubowicie, wś nad Ryźnią, pow. radomyski, gm. Mahn, par. praw. Zarudzie 6 w. , st. poczt. Radomyśl 24 w. , 150 dm. , 888 mk. , gorzelnia, smolarnia, 861 dz. włośc, 2074 dwor. 1000 dz. lasu, Morozowych. W r. 1569 Hornostajów. Lubowidz, wś nad Wkrą, pow. mławski. Bolesław ks. mazow. nadaje r. 1349 fidelibus nostris Alberto et Nicolao dietis Nagórka wś tę wraz z obu brzegami rzki Wkry Kod. maz. , str. 56. Według reg. pob. z r. 1578 oppidum Lubowidz płaci szosu fl. 3, czopowego fl. 2 gr. 28. Posiada kościół par. , młyn. Przy mieście trzy części szlacheckie płacą od 7 1 2 wł. i 2 rzem. Paw. Maz. , 55 i 125. Lubówka 1. buda, pow. owrucki, gm. Chrystynówka, 5 dm. , 33 mk. 2. L. , chutor, pow. zasławski, gm. Chrolin. Lubowla, ob. Gniazdo. Lubowsze, wś pow. wilejski, gm. Iża 6 w. ; miała 21 dusz rewiz. Na polach wsi, w pobliżu rz. Uźlanki, do 30 kurhanów. Lubraniec, r. 1493 Ludbrancz, mstko, pow. włocławski. Na dok. z r. 1493 i 1494 podpisany Grzegorz, ,do Ludbrancz podkanclerzy Kod. dypl. pol. , III, 468, 470. W r. 1566 miasto L. płaci szosu in duplo 2 grzyw. , czopowego fl. 41 gr. 26, od 3 bań gorzałcz. fl. 2 gr. 12, od 3 karczem fl. 1 gr. 6, od wyszynku wódki gr. 6, od 7 komorn. fl. 1 gr. 4, od 30 półłan. fl. 10. Lubna al. Lubnow, niem. Liebenaw, miasto w okolicy Świebodzina i Paradyżu, na zach. pograniczu Wielkopolski. Pierwotnie gród przy którym istniało targowisko i wieś. Przed rokiem 1246 Bozata, syn komesa Janusza nadaje L. klasztorowi w Paradyzie. Około r. 1276 następuje nowa lokacya miasta przez Alberta komesa de Lubenow, kasztelana zbąszyńskiego. Dok. z r. 1309 wspomina, , oppidum et castrum Lubenow K. W. n. 252, 461, 880. Por. Paradyz t. VII. Lubsdorf wś, ob. Lubowice. Lubsin r. 1354 Lubzino, r. 1557 Lupsino wś, pow. nieszawski. W r 1557 mają tu Lupsińscy trzy działy. Por. Piotrkowo. Lubsk, pow. ihumeński ob. Buda. Lubstów, r. 1520 Lyupszthowo minor wś, pow. kolski. Kościół par. p. w. św. Jadwigi założyli tu, co najpóźniej w początku w. XV, dziedzice wsi Lubstowscy. W miejsce zrujnowanego wzniósł nowy r. 1534 Jan Lubstowski, chorąży kaliski z bratem Bartłomiejem, podkom. inowrocławskim Rafał Radojewski dziedzic, odrestaurował i ozdobił kościół r. 1759. On też założył szpital na 5 ubogich. Istniała tu kaplica św. Michała, która zgorzała r. 1766 Lubstówek, r. 1520 Lyupsthowko minor i major, wś, pow. kolski. Kościół par. p. w. św. Mateusza, fundacyi dziedziców, istniał już na początku w. XV, we wsi L. mały. Nowy z drzewa wzniósł r. 1639 Aleksander Głębocki archidyakon gnieźn. , dziekan poznański. Lubszany, wś, pow. oszmiański. Wchodziła w skład sstwa trabskiego. Lubusz, dziś Leubus, miasto nad Odrą w Brandenburgii. W r. 1194 Pomorzanie pustoszą ziemię lubucką. R 1224 otrzymuje ją Ludwik langraf turyngski. Starożytny gród lubuski jest na początku w. XIII przedmiotem układu między Władysławem ks. Polski, a Henrykiem ks. Szląska. Układ ten przesłano do zatwierdzenia papieżowi. W r. 1249, Henryk ks.

Lubosz

Lubosz

Lubostroń

Lubotyń

Lubowice

Lubowicze

Lubowicie

Lubowidz

Lubówka

Lubowla

Lubowsze

Lubraniec

Lubna

Lubsdorf

Lubsin

Lubsk

Lubstów

Lubstówek

Lubszany

Lubusz