Węgoborski powiat, w obwodzie reg. gąbińskiej, ma 17, 58 mil kw. obszaru i 45000 mk. Polacy stanowią. 15 ludności, zajmują, część południową, powiatu. Obszar powiatu stanowią, cy część dawnej Galindyi, obfituje w jeziora, tak że wody zajmują; 50413 mr. Opis powiatu skre ślił Schmidt w dziełku Der AngerburgerKreis, 1860 r. J. B. Węgorapa al. Węgra, niem. Angerapa, właściwie Ungurpe węgorzowa rzeka po litew, , rzeczka w Prusach, jedno z ramion źródłowych Pregoły. Tworzy częśó kanału jańsborskiego. Ob. Angerapa, Mamry i Pregoła. Wygorka, karczma nad pot. Szwintełka, pow. święciański, w 2 okr. poL, o 12 w. od Swięcian, 1 dm. , 9 mk. żyd. Węgornia, em. Wengornia, kol. do Bryńska, 2 dm. , 8 mk. Węgorska, niem. Vangerske, wś i dobra ryc. w Pomeranii, pow. słupski, st. pocz. i kol. Potęgowo. Węgorzewo 1. al. Wengorzewo, Wangorzewo w r. 1388, wś i dwór, w pow. gnieźnień skim, o 2 5 klm. na płd. wsch. od Kiszkowa Welnau, gdzie par. prot. i poczta; par. katol. Sławno, st. dr. żeL w Pobiedziskach Pudewitz o 11 klm. Wś, wznies. 115 mt. npm. , ma 6 dm. , 37 mk. 35 katol. , 2 prot. i 58 ha 52 roli. Dwór z Popkowicami tworzy okrąg, mający 12 dm. , 203 mk. 197 katol. , 6 prot. i 595 ha 456 roli, 50 łąk, 69 past. , 4 lasu, 15 nieuż. . Czysty dochód z ziemi 3340 mrk; chów bydła holender skiego; właścicielem jest Pluciński. W r. 1388 pisał się Filip z W. a w r. 1396 Wojciech Wę gorzewski Akta gr. Wielkop. , I; r. 1439 dzie dziczył tę majętność Jakub Węgorzewski; ok. r. 1523 nie było kmieci na W. ; pleban w Sławnie pobierał dziesięcinę snopową, z ról dziedzicznych, zagrodnicy płacili meszne po korcu owsa; ok. r. 1579 posiadał Wojciech Węgorzewski 2 łany kmiece i 2 zagrodników; po nim nastał Woj ciech Cykowski ok. r. 1620; w tym czasie przybył wiatrak na W. Przy schyłku zeszłego wieku składały tę majętność Piaski, Popkowi ce, Tomaszewo, Węgorzewo i holendry Węgo rzewskie; dziedziczyli ją. Rokossowscy, potem Dziębowscy 1843 i Garczyńscy 1872 r. . 2. W. , fol. do Garzyna st. dr. żeL, poczta, w pow. kościańskim Leszno, o 10 klm. ku płd. od Krzywinia; par. Świerczyna. W 1871 r. 2 dm. i 45 mk. ; w późniejszych spisach nie jest wy kazany. Powstał w XVIII w. za dziedzictwa Jana Węgorzewskiego. E. Cal. Wągorzewskie Holendry, w pow. gnieźnieńskim, złączono z holendrami Sroczyńskiemi ob. w jednę gminę, nazwaną. Elsenhof. Wągorzyn 1. jezioro, w pow. kartuskim, wzn. 162 mt. npm. ; 2 5 mili długie, 1 10 mili szerokie. Ciągnie się z południa ku północy; na południe dzieli się na 2 odnogi. W około jeziora leżą. Suleczyn, Żakowo i Bukowa Góra. Przepły wa przez nie rz. Słupa. 2. W, , jezioro, w pow. człuchowskim. Kś. Fr. Węgorzyn, niem. Wangerin, dok. Wandern, dobra, pow. wąbrzeski, st. pocz. Dzwierzno, par. kat. Orzechowo, st. kol. Kowalewo 7, 5 klm. odl. ; 507 ha 358 roh orn. , 126 łąk, 1 lasu; 7 dm. , 23 dym. , 115 mk. , 91 kat. , 24 ew. Za czasów krzyżackich należały dobra do komturstwa to ruńskiego; obejmowały 24 wł. i 12 mr. , czynsz wynosił 13 skojców; sołectwo liczyło 6 włók. R. 1520 nadał Zygmunt I mieszczanom toruń skim, w zamian za zamek w Świeciu, między in nemi i Węgorzyn ob. Woelky Urkb. des Bist. Culm. , str. 683. R. 1525 sprzedaje Hans Valchin prawa na sołectwo Toruniowi za 500 grzy wien. Wizyta Strzesza z r. 166772 opiewa, że do parafii Orzechowskiej należał i W. yilla nunc solo aequata, z czego wynika, że w drugiej wojnie szwedzkiej wś została zniszczona str. 425. W pobliżu W. znajduje się stary szaniec ob. Beschreibung von Thorn, t. Wernicke, str. 293. Kś. Fr. Węgorzyn, niem. Wangerin, miasto w Po meranii, pow. Regenwalde, st. kol. pomorskostarogardzko gdańskiej i węgoborskochojnickiej; 1486 ha 910 roh orn. , 63 łąk, 218 lasu; par. kat. Schivelbein. W r. 1885 było 246 dm. , 598 dym. , 2518 mk. , 8 kat. , 2391 ew. , 19 dyssyd. , 100 żydów. Znajduje się tu urząd poczt. , superintendentura i urząd pobor. Kś. Fr. Węgra, wś i trzy fol. nad rzką. Węgierką. , pow. przasnyski, gm. Chojnowo, par. Węgra, odl. 8 1 2w. od Przasnysza, posiada kościół par. drewniany, urz. gm. , cegielnią. , 28 dm. , 300 mk. i ogólnego obszaru 1152 mr. W 1827 r. było 26 dm. , 212 mk. W r. 1880 fol. W. lit. A. roz. mr. 370 gr. or. i ogr. mr. 318, łąk mr. 30, past. mr. 10, nieuż. mr. 11; bud. mur. 1, drewn. 11. Wś W. os. 36, mr. 116. Fol. W. lit. B. w r. 1878 rozl. mr. 128 gr. or. i ogr. mr. 102, łąk mr. 20, nieuż. mr. 6; bud. drew. 6. Wś W. lit. B. os. 2, mr. 2. Fol. W. lit. D. rozl. mr. 371 gr. or. i ogr. mr. 280, łąk mr. 74, past. mr. 9, nieuż. mr. 8; bud. drew. 11. Kościół i parafia erekcyi nieznanej. Istniał już w r. 1567. Obe cny, drewniany, wystawił r. 1730 Bartłomiej Wę gierski, dziedzic dóbr. W r. 1567 według reg. pobor. wś składała się z części szlacheckich dwie po 2 włóki płaciły od 5 ogrod. , 3 włóki od 3 ogrod. , 1 wł. od 1 ogr. , 6 1 2 wł. od 3 ogr. Zródła dziej. , t. XVI, str. 340. W. paraf. , dekan, przasnyski, 2600 dusz. Br. Ch. Węgrce, ob. Węgrzce. Węgrów, miasto powiatowe w gub. siedleckiej, leży w równinie, na praw. brzegu rz. Liwca, pod 52 24 1 szer. płn. i 39 46 50 dług. wschod. od F. Odl. 72 w. od Warszawy a 32 w. na płn. zach. od Siedlec, około 15 w. na zachód od Sokołowa st. dr. żel. Droga żelazna Węgorapa Węgorapa Węgornia Węgorska Węgorzewo Węgorzyn Węgra Węgrce