go, na dziedzictwo Wolframa z Bucza, . nie wyraża Trzebawia. W r. 1426 posiadał tę majętność Piotr Korzbok, podkomorzy pozn. , około r. 1510 Andrzej Grudziński, r. 1580 Jan Marszewski wspólnie z Janem Ciświokim, około r. 1793 Anna Górowska z Konarzewa, potem Tytus hr. Działyński. Około r. 1564 biskup pozn. pobierał po fertonie z 4 łan. os. ; r. 1580 były na dziale Marszewskiego 3 półłanki, 2 osad. i 5 zagr. , a na dziale Ciświckiego 3 półłanki, 3 zagr. , 1 osad. , rybak i karczmarz z rolą. Kościół paraf. istniał między r. 1510 i 1628; parafię składały Jarosławiec, Niwka, Sowiniec, Trzebawie i Witowie Mniejsze. W r. 1657 Stefan Czarnecki uganiał się tu z Szwedami. Na pobliskiem jez. Góreckiem Tytus hr. Działyński wystawił zameczek, którego rycinę podaje E. hr. Raczyński Wspomn. Wielkop. , I, 277. 2. T. Osada t. n. istniała w pow. kcyńskim, którego akta grodzkie z r. 1498 fol. 32 ją wspominają pod r. 1524. Mapa Zannoniegooznacza Trzębów na lew. brzegu Noteci, na płn. od Chodzieży i na wschód od Ujścia, między Bolimką i strugą Margońską, wprost ujścia rzki płynącej od Miasteczka, w okolicy dzisiejszego Miłcza, w pow. koyńskim. E. Cal. Trzebce 1. al. Trzepca, wś i os. młyn. nad rz. Kacynką, pow. noworadomski, gm. Brzeźnica, par. Makowiska. Wś ma 23 dm. , 128 mk. , 326 mr. ; młyn 1 dm. , 8 mk. , 60 mr. dwor. W 1827 r. było 16 dm. , 107 mk. Wcho dziły w skład dóbr Dworszowice. Regestra pobor, milczą o tej wsi, zato wymieniają inne jakieś Trzepce może Strzelce, w par. Cheł mo. Według reg. pob. pow. radomskiego z r. 1552 Pukarzowski płaci tu od 7 osad. na 5 łan. i z młyna Pawiński, Wielkp. , II, 275. 2. T. , w XVI w. Trzepcze, wś i folw. , pow. noworadomski, gm. i par. Wielgomłyny, ma 35 dm. , 258 mk. , 438 mr. ; folw. 5 dm. , 14 mk. , 500 mr. W 1827 r. 25 dm. , 162 mk. Na początku XVI w. dziesięcinę z łanów km. , wartości do 10 grzyw. , dawano wikaryuszom kollegiaty w Kurzelowie; łany dworskie, zda wna odrębne dawały pleb. w Wielgomłynach, zaś kmiecie tylko kolędę po groszu z łanu Łaski, L. B. I, 556; II, 208. W r. 1552 Goscinska płaci tu od 10 osadn. , a Zwierzchowska od 10; łanów jest 5 Pawiński, Wielkop. , II, 276. Br. CL Trzebcz 1. Szlachecki, niem. Adelig Gross Trzebcz, dobra ryc, pow. chełmiński, st. p. Jeleniec o 7 klm. odl. , st. kol. Chełmża o 10 klm. odl. , par. kat. Grzybno; 878 ha 781 roli or. , 13 łąk, 43 lasu; 1885 r. 19 dm. , 65 dym. , 357 mk. kat. , 15 ew. , z których na fol. Marynki przypada 103 mk. i 4 dm. Hodowla bydła; dziedzic Ludwik Ślaski, członek izby panów. 2. T. Królewski, niem. Koeniglich Gr. Trzebcz, wś, tamże, z katol. kośc. , filią do Grzybna, i szkołą kat. 2klas, ; 373 ha 353 roli or. , 2 łąk; 1885 r. 24 dm. , 60 dym. , 252 mk. kat. , 41 ew. , z których na fol. Duży Trzebcz niem. Trebisfelde przypada 155 mk. i 5 dm. Budują tu kościół ewang. Na płd. od wsi znajdują się 3 mogiły kamienne, przy drodze do Wybcza, o 1 klm. od wsi. Jedna z mogił już naruszona, a inne powiększono przez przysypanie głazami z pola ściągniętemi. Na wschodniem zaś pograniczu tej wsi, nieopodal fol. Marynek, rozebrano przed laty kilkunastu jedną mogiłę kamienną. Miejscowi mieszkańcy pamiętają jeszcze istnienie w tejże miejscowości innych mogił kamiennych ob. Ossowski Objaśn. do mapy archeol. , str. 28. Grupa kamieni w kręgi ustawianych znajduje się w płn. zach. stronie wsi, pomiędzy drogami do Grzybna i Wybcza. O 1 kim. od grupy poprzedniej zaś na płd. znajduje się trójkąt z kamieni ustawianych, z grobem skrzynkowym. Jeszcze o 1 1 klm. dalej na płd. od powyższego trójkąta widać inny niewielki trójkąt, w środku którego był także grób skrzynkowy str. 84. W dokum. napotykamy Trzebcz pod nazwą Terebche i Cerebche już 1222 r. w przywileju łowickim; dalej wymieniają przywileje Trebis, Trewis, Crebis. R. 1293 zostaje T. na prawie dziedzicznem nadany. W 1376 r. zachodzi Bartosz z Trzebcza Trebis a w 1430 r. Petrasch zum Trewis, t. j. Pietrasz z T. ob. Kętrz. o ludn. pols. , str. 124. W późniejszych czasach mieszkają tu toruńskie familie Folkmerowie i Knofowie str. 173. Choć T. był przez Krzyżaków wydany na własność dziedziczną, to jednak należała do nich znaczna część obszaru, czego dowodzą przywileje z r. 1430, 1444 i 1453. R. 1430 bowiem nadaje w. mistrz Paweł v. Russdorf Piotrowi z Trzebcza i jego małżonce za wierne usługi 4 włóki we wsi T. , w papowskiem komturstwie, na dożywocie. Dan w Starogrodzie. R. 1444 nadaje Konrad v. Erlichhausen Piotrowi z T. i jego małżonce za wierne usługi 8 wł. roli we wsi T. na dożywocie. Majętność ta ma jednak po śmierci obojga ze wszystkiem znów wrócić do zakonu. Gdyby spadkobierca pozostawił jakie prawne długi, chce je zakon zapłacić. Lecz gdyby z majątku ruchomego coś uroniono, nie ma zakon do zapłacenia tych długów być zobowiązany. Dan w Papowie. R. 1453 nadaje w. mistrz Ludwik t. Erlichhausen Maciejowi v. Stehen dla jego zasług 8 wł. w T. na prawie magdeb. , wraz z sądownictwem, wyjąwszy sądy drożne. Za to ma czynić służbę wojenną, pomagać przy budowlach i dawać płużne. Dan w Kowalewie ob. Gesch, des Kr. Culm v. Schultz, II, 97. Na synod dyecezyalny, który się miał

Trzebce

Trzebce

Trzebcz